Minnak notlar;

*Yürürken, otururken, yüz yüzeyken ve yahut telefonda, sofrada, okey masasında, anlayacağınız her daim her koşulda, bütün bir hafta boyunca tüm insani iletişimlerimin içine bir yerinden akan, kız tarafına ‘Sen şimdi diz çöküp evlenme teklifi mi edeceksin? Ne kadar baneell!’ nidaları attıran, erkek tarafına çaresizlikler içinden çaresizlikler beğendirten o evlilik teklifine, Albayım son noktayı koydu: “Bu ‘şaka’ teamüllere tamamen aykırı evladım!” diye. Katılmaklarımla beraber saygılarımı arz ederim Albayım!

*Şu cümleleri  kurdum Adil’i izlerken: “Zafeeeerr! Gönlüm hep seni arıyooor neredesin sen?? Ben seni çok özledim! Senin bir evlat sevgin vardı hiç değilse, çocuk dedin mi bir soluklanıyordun sen. Zafeeeeer! Neredesin sen?” Daha da, bundan ötesi yok bence.

*Hayır, Sinan Poyraz’dan olma, Begüm’den doğma, biz ne bekliyoruz ki?!? Çocuğun damarlarından delilik manyaklık akıyor. Merkez’den Sinan’a: Seviyorlar, seni gidi küçük çılgın, en çok seni seviyorlar, koskoca seviyorlar, endişe asılsız, olay mahalli kalpler ve çiçekler dolu!

* “Yiiaaaa ben son iki üç bölümü izleyemedim, en azından aşk meşk kümesinde n’oldu onu anlatsan?” diyene ‘2 dakika’ özeti:

Songül (Sado’ya): “Ayşegül hamile, Poyraz’la evleniyorlar, Baba’dan izin bile aldılar!”

Sadrettin (Topluluğa): “Ne güzel! Ben de evleniyorum!”  

Topluluk (SonSad’a): “NE?”

Songül (Topluluğa): “Biz boşanıyoruz.”

Ben (Sado’nun tepkisi çok yavandı diyenlere): ADAM AŞIK AŞIK! O BULUT SENİN, BU BULUT BENİM ZIPZIPLIYOR. HERALDEEEE!

*Güzel dokunuşlar. SefSe çiftinin Poyraz’ın yanında olması,  “Biz buradayız, birlikte atlatacağız!” demesi. YALNIIIIIIIZZZ, subliminal vol 2615484914’u almadım sanmayın. Sefer’in, Poyraz ve Meltem’in abisi çıkma teorim burada. Söz konusu durum çıkarsa, bazı şeyler bedenlere uymayıp büyük gelmesin diye bunlar. Anlayana. Efeniiim? Çok mu abardım? No no no! Beni sizler paranoyaklaştırdınız, öpçükler.

*Bir de es vererek, ayrı parantezlerle, büyük harflerle belirtmek istediğim bir kısım var. (Şimdi buraya tümü büyük harf yazarsam, çok saçma duracak, siz hayal edin o yüzden.) Şu Alzheimer mevzusu. Olayların dramatize üzerine dramatize şeklinde yürüdüğü tüm işler, emeğine ve sevenine saygı kere saygı duymamla beraber şu yanda lütfen. Bizim Poyraz Karayel burada dursun. İzletirsin biter, bilinçlendirir izletirsin, o var ya, o dağa taşa yazılır, unutulmaz. Size, şu diziyi nesilden nesile aktarmak için sebepler furyası  diye bir başlık açıp, cümleler yazmıştım ya, ekliyorum: Sade ve sadece sosyal mesajına bile kurban olunası böyle bir işi, niye niçin hangi sebepten izleyip, nesiller boyu aktarımdan geçirmeyelim ki? Yazana, çekene, oynayana binbir renkli çiçekler.

42 için benden bu kadar. 43’de görüşmek dileğiyle. Güzel günler.