Meral tam anlamıyla çıldırdı. İnanılmaz bir hırsı var ve bu hırsı kendisine zarar veriyor. Oldukça yalnız kaldı hangarda. Dostu yok, yakın olduğu biri de yok. Bu ister istemez insanı daha kötü bir ruh haline sürüklüyor. Meral gün geçtikçe anlamsız hareketlerine bir yenisini ekliyor. Hortumla insan suladı, elindeki kesici aletle Tuncay’ın kablolarını kesmeye kalktı, sabahın 05.00’inde insanları uyandırıp “Rahat uyuyor musun, vicdanın rahat mı?..” gibi sorularla taciz etti. İnanılmaz, gerçekten inanılmaz. Hele hele sabahın köründe Tuncay’ı ve Serkan’ı uyandırıp “Rahat uyuyor musun?” diye sorması Ütopya’nın en trajikomik olaylarından biriydi. Elbette bunlar Meral’in içindeki bitmek tükenmek bilmeyen nefretin işaretleri. Kadıncağız ne yapsa içindeki kini söndüremiyor. Eğer ki Meral’in üzerinden iddiaya girildiği doğruysa, o zaman bu yaptıklarını bir nebze olsun anlayabilir. İnsanın öyle bir mevzuyu kolaylıkla sindirebileceğini düşünmüyorum. Ancak dediğim gibi, dışarıdan oldukça komik gözüküyor bu hareketleri. Her şeye burnunu sokuyor, her konuda laf söyleme ihtiyacı hissediyor, hiç durmadan Tuncay ve Serkan’a imalı cümleler söylüyor, son ses müzik açıp şarkı sözleriyle nispet yapıyor… Hani sizin de vardır böyle arkadaşlarınız, devamlı konuşur ama aslında hiçbir şey anlatamaz ya; “Öfff bi sus be artık bi sus!” diye çıkışmak istersiniz… Heh, tam olarak öyle bir imaj yaratıyor Meral. Fakat tabii ki “Düşmanım düşmanı dostumdur” felsefesi ile Semihlere yaklaşıyor ve yakında tamamen onlarla hareket edecek diye düşünmekteyim. Tabii ki anlaşılabilir bir hamle bu da Meral adına, şaşırılacak bir şey değil.