Her türlü kadından anlayan, Türk kızlarını ise pek çekemeyen biriymiş Pamir. İnsanın içinden “Defne’yle oynayıp oynayıp kenara atmasa bari” diye bir geçmiyor değil. Ama daha çok böyle başlayıp, tamamen güzelliğinden dolayı ilgi gösterip sonra sahiden tutulacakmış gibi. Onu çekici kılan en büyük şey ise; dişli bir rakip olması. İş adamı, zengin, zeki, tutkuları olan, sanattan anlayan, yakışıklı, üstelik eğlenceli. Ömercim… Allah’ını seven defansa gelsin, Ömer’in sakallarına bir bir ak düşürecekler. Dünyalar çapkını diyor Nöro, Ömer’le vukuatları oldu diyor… Kardeşi kardeşe mi kırdıracaksın Neriman? Sen ne kadınsın…

Defne’yle ilk karşılaşmaları çok enteresan oldu. Ömer ve Defne jenerik müziği geliyordu bir yerlerden. Islığa doğru yürüyen Defne bir anda Ömer’i değil, bir değişik modelini gördü. O zamandan beri de küçük küçük aklına giriyor Pamir. Çünkü Pamir’e anlatılan kız bu kadar güzel biri olarak canlanamamıştı kafasında. Elçin Sangu problems, normal bir güzelliği yok çünkü. O andan itibaren Neriman’ın“yürü yürü yürü” sesi çınladı kulağımda. Köfteye soğan, kulağa fısıldama, omuza pot pot.

-Ha bir de!

-İla kovalayacaksın diyorsun

-Yakalarız yakalarız

-Senin odan ne tarafta?

Defne’nin yüzünde “n’oooooluyor” ifadesi var, hiç de öyle Pamir’i bir kenara itip “hop bakalım” diyecek gibi durmuyor. Hadi bakalım, iyi olan kazansın… (iyi ol Ömer, hadi koçum)

Bu arada küçük bir not: Mine Pamir’den mi hoşlandı şimdi? Aşırı eğlenceli olur. Lütfen çok hoşlansın ve belli etsin. Defne’yle ıvıl ıvıl alttan alta uğraşsın ve gıcıklıklar yapsın. Mine bu dizinin gizli mizahşörüydü, geri gelsin.