Eskisi gibi mi? Kesinlikle değil ama görüyorum ki yeni şeylere bayaa okey’iz. Dizilerle yakın arkadaş olamıyorsak da tanış olduğumuzu gördük. Belki de artık dost kategorimiz dolmuştur. Bu sezon arkadaşlarımızla neler yaşadık peki?

SÖZ

Asker dizilerini pek sevmem. Çünkü anlamadığım bir kafa, bilmediğim teoriler üzerine kuruludurlar. İlk kez bu sezon Söz dizisi bu fikrimi değiştirdi diyebilirim. Belki Gotham’vari evreni, karakterlerinin az biraz da cool olması gibi nedenlerle. Söz’de değişik bazı durumlar var. Bir kere Sarı yani Yavuz çok dozunda bir kahraman. Onun o aşık olduğu Bahar’ı hayatına alamaması, günümüz erkeğinin her ilişkide yaşadığı bir durum. Belki de hayatın olgunlaşma aşamasının lisede ya da üniversitedeki dönemler kadar kolay olmadığını, insanın o kadar şey kaybetmişken kendi dünyasına başkasını alamamasını çok güzel yansıtıyor. Bahar desen tam bir comic book (çizgi roman) esas kızı. Ne zaman Yavuz’a zarar verecek bir konuma gelecek derken asıl babasının en büyük düşman olduğunu görüyoruz. Bu durumda ilerde Yavuz’un karşısına onu daha az yoran, daha basit bir kızın çıkma ihtimali çok fazla. Aynı Superman gibi Batman gibi. Çünkü olmaz. Bahar tercih yapsa da olmaz. Onlardansa benim favori aşkım Fethi’yle Eylem. Eylim’in ölmesi asla kafamda oturmamıştı zaten. Macron’un adamı olması da artı bonus oldu. Çünkü tabii ki ben kalp Macron. Ateş’i seviyorum. Onun o ekipten ayrı gündemi de çok fazla Amerikan tekniği. Söz’ü diğer asker dizilerinden ayıran da bu. Ama kimin için kalbin atıyor dersen tabii ki Mücahit diyorum. Yani olayların geçtiği kurmaca mekan, Çolak’ın fantastik kötülüğü, oğlunun daha da fantastik olması hepsi aşırı hoş şeyler. Söz’ü ikinci sezonda da izleyeceğiz.

İÇERDE

Güzel işti. İkinci sezona uzamaması Ezel’de yaşadığımız hayal kırıklığını yaşatmadı; bu yüzden çok memnunum. Sarp ve Umut tabii ki kavuşacaktı ama ben Sarp olsam bu kadar gıcık bir kardeşim olduğu için karalar bağlardım. Melek tabii ki ölecekti. Başka bir örnek, başka bir ihtimal geliyor mu aklınıza? İçerde’de Sarp çok iyiydi. Bir de Melek’in kendi sınırları içinde bir karakter olması; bu yüzden aşık olunacak kadındı ya. Yine de ben yine Ezel’den kalan tekniği, duyguların çağdaş sözlere vurulmuş halini o kadar sevmiyorum. Anlamak istiyorum. Bana ne hissedeceğimi diziler söylememeli.

ANNE

Zeynep ve Turna, evet etkileyici bir hikaye. Cahide, çoğu insan kızsa da gerçek bir annenin yapabileceği kötülükler yaptı. Zeynep’in, babasının gerçek katili olması, üzerinde fazla durulmasa da onun yıllarca sevgiye kapalı ve travmatik kişiliğinin açıklamasıydı. Hangi insan bir çocuk için bunları yapar ki? İdealist görülse de fazla hastalıklı ve aciz çünkü. Ama benim için Anne, Şule karakteri, Cengiz’in fazlaca gerçek oluşu. Şule’nin Cengiz’i terk edip edip geri dönmesi, çaresizliği, hep yanlış tarafı seçmesi; hepsi gerçek hikayeler. Ve Şule, hayatı ne zaman düzelecek olsa kendini yok etmeyi bildi. Eskiden hamile ve evliyken, domes bir hayatı varken ne kadar düzgün olduğunu düşünebiliriz. Ama o kendisini yok etme ihtiyacını hayat onu tökezlettiğinde fark etti. Ve tabii ki Anne, Şule Cengiz’i öldürdüğünde bitecekti. Anne, Şule’nin hapiste bile olsa sonunda gelen özgürlüğüyle bitti. Zeynep’le Melek/Turna zaten birbirine kavuşmaya hazırdı.

KARA SEVDA

Büyük finalde çok güzel kodlar gizliydi. Her bölüm Kemal’le Nihan asla bir araya gelemeyecekleri şeyler yaşayıp barışıyorlardı. Birinin kardeşi birinin kardeşini öldürmeye çalışmış, öbür kardeşi gerçekten o kardeşi öldürmüş; annesi de diğerini vurmuş. Saçmalamayın, asla mutlu olamazlardı. Bazı şeyler kara sevdalardan bile güçlüdür. Ki en sonunda senaristlerin de bu masala inanmadığını gördük. İdeal olan Emir ve Kemal’in ölmeleri, Nihan’ın tek başına kalmasıydı. Ki öyle de oldu. Her ne kadar örf ve adetlerimizi tatmin etse de Kemal korkunç bir karakter. Nihan çok doğru bir karakter, Emir’se kalbimizin kötüsü. O dizinin son bölümlerinde ortaya çıkan ve level’ı en yüksek adamına “Eğer her şey istediğim gibi olursa sezon finali,” demesi, dizinin Emir yaşarsa devam edeceğinin kanıtıydı. Emir mayınlardan kurtuldu. Kozcuoğulları’nın hep kazanacağı gibi, Hakan, yakalanan Asu’ya “Bu son kez dışarıda oluşun,” dediğinde en piç haliyle gülümseyişi gibi. Yani ne olursa olsun, ne kadar ezilseler, asla kalabalıktan olmasalar da Kozcuoğulları her zaman kazanır. Bunu Emir’in mayından kurtulduğundaki yürüyüşünde de görebilirsiniz. Sonra Kemal, Emir’i öldürdü. Patlattı ikisini. Peki niye? Dizi bitsin diye. Çünkü Kemal değil, Emir ölürse dizi biterdi. Nihan da böylece yapabileceklerini gördü. Tek başına hayata nasıl yetebildiğini. Emir de bu yüzden onu sevmemiş miydi zaten?

VATANIM SENSİN

İşte bu dizi kendimi eskisi gibi hissetmeme sebep olan tek şeydi bu sezon. Yanlışı seçmek, iyinin kötü, kötünün de iyi olabileceği, vatanının sevdiklerin olması… Politik mesajının çağdaşlığı über. Bir de bu dizi en çok Leon’u besledi. Naif, gaza gelmeyen bir jönümüz var. İlk başta kıroluğu yüzünden Ali Kemal’i sevmiştim. Ama Leon’la dost olabilirim. Bütün bilgisi, sevme tarzı ve abisi olduğu ortaya çıktığında Ali Kemal’e karşı zayıflığı yüzünden. Sezon finalinde Veronica, Leon ve Ali Kemal arasında geçen sahne, Türk dizileri için her anlamda çok cesurdu. Çok başarılıydı. Ve tabii ki Ali Kemal’in gerçek ailesiyle gitmesi, bir erkek olarak varlığını orada sürdürecek olması da. Veronica ve Leon’u ilk kez gerçekten sahiplenişi, üstelik de bunca güvensizken. Vatanım Sensin, Ali Kemal’e “Sen iki vatanın oğlusun,” cümlesini Azize’nin ağzından kurdurtarak ne kadar ileri bir zihinde olduğunu gösterdi. Öyle aslında. Hepimiz öyleyiz.

CESUR VE GÜZEL

Sühan ROCKS!

İSTANBULLU GELİN

Ne yalan söyleyeyim ilk izlenimim hiç iyi değildi. Asmalı Konak’ın daha Avrupai bir hali gibi gelmişti. Ancak sonra fark ettim ki ihtiyacımız var böyle insan ilişkileri üzerine hikayelere. Özellikle de söz konusu kadınlarsa. Süreyya gerçekten çok başarılı bir karakter. Kendi sevmesine aşık bence, bu yüzden Faruk’u çok seviyor. Özellikle Begüm’le ilişkilerinin verdiği mesajı feminist buluyorum ve bu beni mutlu ediyor. Faruk desen bence Özcan Deniz diziden çok kopuk olduğu için başka bir gündemden bize sesleniyor; pek olaylarla alakası yok gibi. Esma Sultan da ne kadar masallardaki evil queen tadında olsa da beni mutlu ediyor. İpek benim “bebeğim” olabilirdi ama eskiden; artık böyle şeyleri inandırıcı bulmuyorum. O da zaten Süreyya karşısında dayanamadı yırttı Faruk’la Begüm’ün fotoğrafını. Ama tabii İstanbullu Gelin kader üzerine kurulu. Yapacak bir şey yok.

BODRUM MASALI

Sezonun en büyük hayal kırıklığı da bu oldu benim için. Ne kadar güzel başlamıştı oysa ki. Şimdi tamamen 2000’li yılların erkek gözünden aktarılan hikayelerine döndü. Yıldız, Su, Aslı hepsi bir erkeğin ideal annesi, kızı, kardeşi, sevgilisi… Kadın hikayesi olmaktan çoktan çıktı. Bu yüzden de Bodrum Masalı epey kısırlaştı. Bir kere dizideki hiç kimse sevdiği insana ulaşamamış. Sıktı bu hikaye. En çok da Yıldız’ın, koskoca kadın olarak Faryalı ve Maya karşısında girdiği tripler sıktı. Bir de tabii ki Bora. Bana ne Bora’dan? Ben bir takım asri gençlerin ve onların ailelerinin hikayelerini izlemek istiyordum; bu mafya bozuntusu nereden çıktı? Çok da üzerine gitmeyeyim çünkü Bodrum Masalı’nda beni mutlu eden bir şey varsa o da Kelebek ve Su ikilisi. Bozulmamış iki karakteri var dizinin, onlar da bunlar.

SURVIVOR 2017

Komedi dizisine dönen Ünlüler takımına rağmen Survivor 2017 sevindirici bir finalle bitti. Her ne kadar Sabriye’nin gücünü kanıtlamasına sevinsem de, onu çok sevsem de Adem’in Survivor birincisi olmaması gerektiğini düşünüyordum. Çünkü hem bir liderlik vasfı yoktu, hem de hak etmemişti. Survivor 2017 birincisi kesinlikle Ogeday olmalıydı. Ve öyle de oldu!

MÜGE ANLI İLE TATLI SERT

Bu sezonun en sürükleyici hikayesi kesinlikle Fatma Demir cinayetiydi. Müge Anlı’yı çok severim. Hatta büyüyünce Müge Anlı olmak istiyorum. Bu sezon da bize Necla Demir gibi bir gerçek reality star kazandırdığı için ona teşekkür ediyorum.

BAĞLAN KESKİN