HANDE BULUT

“Aşktan gözüm kör olmuştu bu yüzden ikinci tekmenin geldiğini göremedim.” Böyle dedi Zeynep, kendi hikayesini anlatırken.

İki genç özgürlük ve gerçek aşk mottosuyla ABD’ye giderler ve havalarını alarak geri dönerler. Zeynep sadece havasını alıp dönmez, bir de bebekle döner tabii. (Burası biraz kamu spotu gibi değil miydi sanki? Yani “burnunuzun dikine giderseniz sonunuz felaket olur gençler!!!” gibi gibi) Fatih’i dönüşünde bir nişanlı, Zeynep’i de gerçekten habersiz ailesi bekler. Ve bu iki gencin yolları uçakta kesişir, olaylar gelişir.

İlk bölümü romantik komedi beklentisiyle izlemeye başladığımı, romantik komedi tadı alarak da bitirdiğimi söylemem gerek öncelikle. Evet bolca sıradan tesadüf, bolca klişe ve bolca maksat muhabbet olsun sahnesi vardı tabii ki. Romantik komedide tabii ki maksat muhabbet olsun sahnesi olacak dediğinizi duyar gibi oldum. Şöyle ki: Bir tartışma sahnesi olacaksa bunu sağlam bir temele dayandırırsanız o maksat muhabbet olsun sahnesi tatlanır.  Zeynep’in bebeğinin ateşlenmesinin çözümünü bu kadar aylık bir anne olarak bilmemesi saçmaydı mesela. Onun için daha sağlam bir genç-yaşlı çatışmsıa bulunabilirdi vs… Özge Özpirinçci ile Buğra Gülsoy -zaten ikisini de sevmemden midir bilinmez- güzel bir çift oldular, aralarındaki enerjiyi ekrandan bana geçirmeyi başardılar. Karşılaştıklarında onlarla beraber ben de umutsuz bir anımda bir çıkış yolu bulmuş gibi oldum diyebilirim. Zeynep’in dikbaşlılığını ve doğallığını, Fatih’in nezaketini ve alçak gönüllülüğünü sevdim.

Benim Salı akşamımın dizisi belli oldu. Daha iyisi çıkana kadar ya da olur da seyredilmeyecek kıvama gelene kadar “budur” diyorum.