Kanal 7 Medya Grubu’ndaki buluşmaya dönecek olursanız, binlerce kişi arasından görüşmeye hak kazanan 40 hayranın toplandığı stüdyoda ufak çaplı bir izdiham yaşandı. “Türkiye’yi nasıl buldunuz? Burada yaşamayı ister misiniz?” bilmem ne gibi beklenen sorular sordular. Sonlara doğru çekingenliklerini yenmiş olmalılar ki “Esas eşinizi de böyle dizideki Ksushi’yi sevdiğiniz gibi seviyor musunuz?”u patlattılar.  Barun tüm fotoğrafları imzaladı, hepsiyle fotoğraf çektirdi.

Bollywood ile tüm dünyaya sesini duyurmuş olan Hindistan’ın dizilerde de başarılı olması şaşırtıcı değil. Hint televizyon sektörü neredeyse Bollywood kadar popüler. Dünyanın bir kısmı tarafından eski moda olarak nitelenen değerlerle donatılmış bu diziler, bir başka kısmında kitleleri peşinden sürüklüyor.

Her ne kadar Kanal 7, bizim standart dizi süresine eşitlemek için bölümleri üst üste yayınlasa da Bir Garip Aşk’ın süresi aslında gayet makul, 20 dakika. Küstah da olsa, eli yüzü düzgün, hali vakti yerinde bir adamın sabırlı ve hanım bir kızla maceralarını izlemek seyirciyi memnun ediyor.

Bu hayranlık öyle bir konu ki, yaş, cinsiyet, ırk, din, dil, sosyal sınıf tanımıyor. O yüzden hanım kızlarımızın isterik hallerini görünce hiç şaşırmamak lazım. Her ne kadar forumlarda ‘o kadar şehitlerimiz var, millet aç rörörörö onlara ağlamıyor Barun Sobti geldi diye ağlıyorsunuz’ diye eleştirilseler de, bence hiç bu yorumlara kulak asmasınlar.

Eğer ben kazık kadar halimle hala konserlerde deliriyorsam, hayranı olduğum oyuncuların her yaptığını sosyal medyadan an be an izliyorsam, kız kardeşlerimin de hevesle bekledikleri oyuncuyu gördüklerinde çıldırmaları olağandır. Umarım çok iyi vakit geçirmişlerdir ve o günü gülerek, mutlulukla hatırlarlar.