Revenge dizisinin ilk iki bölümünü izlediğimde fazlasıyla etkilenmiştim. Açıkçası bir sürü inceleme sitesi ve dergisinde çıkan “yeni nesil Dallas” tanımlamaları da dikkatimi cezbetmişti. Gerçi aslaDallas kadar geniş bir entrika ağına sahip olamayacağının konu itibari ile farkındaydım fakat Emily ve Nolan Ross’un hikâyesi ilgi çekiciydi, inkâr edemeyeceğim. Bilhassa Nolan Ross şahane bir karakterdi, ilk sezonda gözlerimi onun üzerinden alamamıştım. “Amerika ve Avrupa’da rüzgârı şiddetli esen İntikam Türkiye’ye uyarlanmak üzere,” haberi çıktığında inanır mısınız bir dakika bile şaşırmadım. Milletimiz sever babasının-anasının hikâyesi peşinde koşturan kahramanları, arabesk şarkıların peşinde koşturma sebeplerimiz bu yüzden genelde aynı mevzu içerisinde döner durur.

İntikam’ın kastı ve yazıcı-yapıcı ekibi açıklandığında hiç unutmuyorum bu işten anlayan eş-dost ile “Ohaaa!” çekmiştik. Neden derseniz? Bir kadın hikayesi olan bu işi, entelektüel seviyesi Kız Kulesi’nden görünen Berkun Oya’nın ele alması ilk bombaydı. Nuran Devres hatta Sema Ergenekon çifti yazsa şu işi şu an çok başka bir şey konuşuyor olabilirdik, tamamen öznel fikrimdir. Beren Saat başrol için kabul edilebilir ve en doğru isimlerden biriydi fakat yaşları yakın olması gereken çocukluk aşkının Nejat İşler, delice uyum yakalaması ve cinsel açıdan televizyon başındakileri gıdıklaması gereken partnerinin ise iki gram elektrik taşımadığı Mert Fırat olması ise ikinci bombaydı. Orijinal işin kadrosunda asillikten ve entellikten ölen ana-baba karakterlerinin Türk filmlerinin Kayserili Tüccar tiplemesine kurban gitmesi ise üçüncü bombaydı. Hakan karakteri ve Yağmur karakteri elle tutulabilen tek şey olarak kalıyordu elimizde, hem de daha ilk bölümden. Bu arada lütfen ama lütfen oyunculara laf ettiğimi düşünmeyin, herkes kendi dalında çok yetenekli ve başarılı. Ancak mısır tarlasına ananas ekmek gibiydi bu “intikam” girişimi, bana sorarsanız kırk dördüncü bölümde final vermesinin yegâne sebeplerinden biri de baştan yapılan kast hatasıydı.