Kadın dedektifli polisiye dizilerinin seyirciyi bağlamak için şık kıyafetler, ağdalı bakışlar, aşk meşk hikâyelerine ihtiyacı olmadığını (dizinin son bölümü zorlama romansıyla bize bir nebze hayal kırıklığı yaşatmış olsa da) Sarah Linden ve The Killing sayesinde öğrenmiştik. BBC’de altı bölümlük mini dizi halinde yayınlanan Happy Valley ise karakter çiziminde çıtayı hayli yükseltiyor. Karşımızda eroin bağımlılığını yenmeye çalışan kız kardeşiyle (ki Downton Abbey’ciler onu şeytani Sarah O’Brien karakteri olarak hatırlayacak) yaşayan orta yaşlı bir kadın detektif, Catherine Cawood var. Catherine’in hayatı kızının tecavüze uğrayıp intihar etmesiyle değişmiş. Catherine’e bu trajediden bir torun miras kalmış ve kariyeri ve evliliği pahasına bu bebeğe bakmaya karar vermiş.

Hikâyenin böyle melodramatik ve trajik durduğuna bakmayın; Catherine sizde acıma hissi uyandırmayacak. Bir dedektifte olması gereken zekâya, hızlı muhakemeye ve demir gibi sinirlere sahip Catherine, aynı zamanda bir o kadar güzel, duygusal, güçlü, her şeye rağmen hayata tutunmayı becerebilen bir kadın. Diğer ekran dedektiflerinden farkı ise “gerçek” bir kadın olması; düşünce yaralanması, koşarken nefes nefese kalması, üzülünce ağlaması, sevgiye ihtiyacı olduğunda sarılması. Özellikle 1980’lerden itibaren erkek dedektifin kadın versiyonu olarak çizilen topuklularıyla suçlunun peşinden koşabilen sert, seksi, yenilmez dedektiflerin aksine, Catherine Cawood kırılgan ve bir o kadar da tensel.