Bu Çarşamba ilk bölümü yayınlanan Kara Para Aşk’sa çok başka türde ve tarzda bir dizi. Dizi son dönemlerin öne çıkan tür (polisiye, macera) ve temalarını (intikam) bizde “gişesi”, başarısı garantili tür ve temalarla harmanlamış. Zengin mücevher tasarımcısı Elif’le tuttuğunu koparan, özverili, mahalleli polis Ömer’in aşkında “zengin kız fakir oğlan” yani diziciliğimizin daimi gözdesi sınıf çatışmalı aşk hemen göze çarpıyor. Bu aralar intikam hikayeleri çok ilgi çekmeye başladı. Ancak daha külleri soğumayan Revenge uyarlaması İntikam, Batılı değerler, toplumsal cinsiyet rolleriyle bizimkiler arasındaki varsayılan farklar açısından yapımcılarda tehlike çanlarını çaldırmışa benziyor. Etkin kadın karakter karşısında görece zayıf erkek karakterler gibi seçimlerin riskli olduğu hissini uyandırmış sanki en azından. Bana göre İntikam’ın sorunu bunlar değildi; fakat diziciliğimizde, hele de bu kadar riskli dönemlerde tek örnek üzerinden çıkarsama yapma eğilimi çok yüksektir. Özetle, babasını ve nişanlısını aynı cinayete kurban vermiş Elif-Ömer ikilisinde işin “intikam” kısmı erkeğe, varlık yitirmekten hayatını yitirmeye her tür mafyöz tehdit altındaki ailesini koruma motivasyonu ise kadına yüklenmiş.

Roma'da yaşayan, babasının ölümü ve akabinde gelişen olaylar üzerine Türkiye'ye dönmeye karar veren Elif karakteri, giyiminden hal ve tavırlarına, iyi eğitimli, üst sınıf bir “prenses”ten çok, bizde bu tür bir karakterin pek “AB bulunması” riskiyle yapılan ara tercihleri hatırlatıyor. Sözgelimi, onun kadar kavgacı olmasa da, Asmalı Konak’ın Bahar’ını. Tepeden tırnağa Avrupai bir eğitim- görgüden geçseler de bu kızlarımız bizim izleyicimizin seveceği kadar dobra ve spontandır. Elif de öyle. Tuba Büyüküstün her zamanki gibi çok güzel. Bu bölümde cenaze sonrası giydiği ve neredeyse tüm bölüm üstünden çıkmayan kırık beyaz boğazlı kazak ve yanlamasına ince çizgili siyah pantolona rağmen güzel hem de. Fiziki açıdan zıtların çekimine biraz inandığımdan esmer güzeli iki başrolde bir an tereddüt etmiştim; yanılmışım. Bence çok iyi bir kimyaları var Engin Akyürek’le.

Bölümden bazı notlar:

Hikayeye hızlı giriş, çatışmanın hemen ortaya konması iyiydi. İnsanı çabucak kavrayıp dünyasına sokan bir ilk bölüm izledik.

Ne ölçüde bilinçli yapıldığını hariçten söylemek zordur bu işlerde, ama ister bilinçli, ister yarı sezgisel olsun, iyi bir “tür melezi” olarak yola çıktı bence dizi.

Rejide tutturulan tempoyu da, bazı Batılı polisiyelerde rastladığımız türden, afili, gözbebeğinden flashback ve cinayet mahalli geçişlerini de beğendim ben. Bir ara “keşke bir bölümde 85 kez olmasaydı” dediysem de, hoşuma gitti, haksızlık olmasın.

Bu bölümün (esas kızın saç-kostümüyle beraber) bana en “keşke” dedirttiren kısmı, Ömer’in öldürülen nişanlısının bakire çıkmasının Ömer’e ve yine polis olan ağabeyine aldırdığı nefes. Daha doğrusu kızın bakireliğinin seyirciye de bir masumiyet belgesi olarak sunulmasının cinsiyetçiliği. Yerli TV'de hikayelerin kuruluşuna eşlik eden düzinelerce karmaşık etkeni bildiğim için, bu tür şeyler söylemekten imtina ederim aslında ve bu durumun hikayede bir işlevi var, pek de "haybeden" değil yani. Yine de “buna hiç değinmeyen başka bir yol bulunabilirdi…” demeden edemedim.



Erkan Can’ın oynadığı, iyi adam, dürüst işadamı, aile dostu görünümündeki mafyöz uyuşturucu baronu Tayyar, bence çok iyi bir karakter. Fakat beyaz önlüğü iliklediği cinayet sahnesinde hemen parodiye kayabilecek bir yan sezdim, “dikkat” diyorum. Bizde polisiye maalesef hala çok yerleşmiş olmadığı için, bu tür karakter acayiplikleri ya da “renkli kötüler” çok kolayca parodiye dönüşebiliyor dizilerde.

Elif'le Ömer'in finaldeki beklenmedik, mecburi öpüşmesi... Klişe de olsa iyi hoş ama adım adım takipteki “kötü adamlar”ın Ömer’in polis, hem de öldürülen kızın nişanlısı bir polis olduğuna dair bilgisinin olmaması? Bana göre bölümün en büyük hatası. İkinci bölümde bunu toparlayacak bir yol bulunur umarım.

Farklı türlerden ve benim farklı nedenlerle ilgilenip takip edeceğim iki yeni dizi girdi vizyona. Gelecek bölümleri izlemeye hevesliyim, okuyanlara da tavsiye ederim.