Daha önce Tim Burton’la sıklıkla çalışmış senaristler Larry Karaszewski ve Scott Alexander’ın yazdığı senaryonun akmasının sebeplerinden biri konunun televizyon için özel diktirilmiş takım elbise kadar uygun olması ama, bu senaryoya minimum müdahale etmek de çok fazla yazarın altından kalkamayacağı bir erdem. İlk bölüm itibariyle geniş cast’ın neredeyse hepsine bir karakter kazandırmak ve tüm çatışmaları bir bir ortaya dökmek büyük başarı. En basitinden, cinayetle ilgili, en azından şimdilik, fazla teknik detayda boğulmadık örneğin.

Dizi sorunlardan yoksun değil elbet. Kariyerini aşırı oyunculuk üstüne kuran Cuba Gooding Jr’ın OJ Simpson portresi belki karakterin psikolojik gel-gitlerine yakın, kameralar karşısındaki oyuncu duruşuyla kontrastı göstermek için çıkıştaki sahneleri abartılı oynamak da kabul edilebilir ama bir devlet dairesinin asansörü bile bu kadar ani iniş çıkışlar yaşamıyor. Öte yandan dizinin yapımcılarından da olan John Travolta’nın Avukat Shapiro rolünü üstlenmek için diretip diretmediğini bilmiyorum ama felaket bir karar olduğu kesin. Travolta’nın botokstan dolayı emektar bir süngere dönüşen suratıyla herhangi bir oyunculuk yapma ihtimali benim sayısal lotoyu tutturma ihtimalimle aynı. Yine de sevindiğim şeylerden biri Friends’in Ross’u David Schwimmer’ın, kendini özel bir aktöre dönüştüren fiziksel oyunculuğunu sergileyecek alanı bulması; Cuba Gooding Jr’ın aşırı oyunculuğundan memeye aç bir bebek gibi beslenmeyi başarıyor.

Oyunculuklardan öte can sıkıcı olan belki de ilk iki bölüm için kamera arkasına geçen Ryan Murphy’nin memur yönetmenliği. Bu, senaryonun önüne geçmemek için kullanılan bir yönetmen seçimi olabilir ama yine de “Şimdi medya çılgınlığını göstereceğim, tek kadraja sıkıştırabildiğim kadar medya mensubu ve fotoğraf makinesi koyup onları ağır çekimde filmleyeyim,” ya da “Savcı hanım bir kadın olduğu için ailesel problemlerle de boğuşmak zorunda onu dar çerçevelere oturtayım,” gibi birinci sınıf sinema öğrencisinin bile bildiği kalıplarla iş yapmak fabrika bandında etiket takmakla görevli makine yaratıcılığına indirgiyor insanı.

Bütün eksiklerine rağmen American Crime Story senaryosuyla, TV için özel olarak ritmlenmiş temposuyla ve belgeselden çok kurgusal bir dizi gibi çekilmesiyle acayip eğlenceli bir seyirlik vaat ediyor. Davanın sonucuna da bilmeyenler için hiç girmedim, ama dediğim gibi, elle yazsan böyle senaryo çıkmaz.