Eksiklerden bahsedelim. Carol ve Daryl badassery'lerine maruz kalmadığımız her bölüm kayıp benim gözümde. Rick "En iyi savunma saldırıdır," temalı planında tabii ki en zor görevi Daryl'a vermiş, Daryl ve Rick'in yaşadığı minik bromance anları her zaman çok güzel. Ancak karakter evrimi skalasında tam ters noktalara doğru ilerleyen Rick'le Daryl'ın ortak nokta bularak hayatlarına devam etmeleri önemli. Carol ise çok arka plandaydı. Sasha ve Abraham'ın konuştukları şeyi benim gibi ilk seferde anlamayanlara da yardımcı olayım: Sasha ölmek istiyor, Abraham ölmesini istemiyor. Evet. Carl da çatıya çıkan adını hatırlamadığım kızla ikinci date'ine gitti. İkinci date'te öpüşülür falan normalde ama distopik dünya bu tür şeyleri de yavaşlatıyor sanki. Adını hatırlamadığım kız ve Carl sezonun geri kalanında ergen ergen çatıda takılabilirler, bana uyar.

Andrew Lincoln'ün oyunculuğu yine bir kademe atlamış gibi geldi bana. Aşırı oynadığı tek yer bereli çocuk Ron'a kızdığı sahne olabilir. Rick'in ilk sezondan itibaren nasıl dönüştüğü sezonun en önemli yapı taşlarından biri olacak kuşkusuz. Bunun için bir numaralı araç da Morgan'ın varlığı. Rick'in şaşkın, çaresiz ve insanlığına tutunduğu hallerini hatırlıyor Morgan. Aralarında House ve Wilsonvari bir dinamik var. Rick her daim acı gerçeğin adamı, hayat şartları çevresine aşılmaz bir zırh örmüş. Modern haline reseti en hızlı atanlardan. Morgan'ın ise hala tutunduğu bir şeyler var. Vicdanın sesi o, bir arada yaşama koşullarını belirleyen o sözsüz sözleşmeyi unutmayanlardan, Rick'i tekrar kazanmak için uğraşacak belli. Bunu en net Judith'li sahnede gördük. Judith o eski dünyanın, tırnak içinde her şeyin yolunda gittiği dünyanın son uzantısı. Dolayısıyla o dünyaya tekrar ulaşmak için tek kaynak. Rick'ten Morgan'a geçen Judith o iki dünya arasında köprü görevi kuruyor. 

Bölümdeki semboller Judith'le bitmiyor. Belki de sezonun geri kalanını belirleyecek motif tam da ana karakterin, Rick'in suratına işlenmiş. Rick'in tüm günahları, şiddete olan bağımlılığı, insanlarına duyduğu sorumluluk hissi, insan olmanın getirdiği her türlü yük birer yara bandıyla yüzünde yer alıyor. Bölümün Rick-Carter yüzleşmesine doğru yürüdüğünü hissediyoruz. Bölüm ilerledikçe Rick yara bantlarından birer brer kurtuluyor. Kendisini gerçek bir yürüyen ölüye değiştiren son günahı hariç. Rick tüm planı çöpe atacak Carter'ın bağırışlarını susturmak için onu soğukkanlılıkla öldürdüğünde hangimiz "Doğru hareket" demedik ki.

Bunu yazan da okuyan da insan ve insan dediğin bu dünyanın başına gelmiş en kötü şey. O şiddet içgüdüsü her an hepimizin içinde, asla pıhtılaşmayan bir yara; sadece yara bandı kapatıyoruz üstüne.