Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Güneş’in daveti üzerine Ali her şeye rağmen dağ evine geldiğinde Haluk onunla konuşmak istiyor. Kısa birkaç şakalaşmadan sonra, ki onların şakalaşmaları bile gerçeklere yapılan birer sitem, birer göndermedir, derin konulara giriliyor. Haluk, belki de ilk kez özür diliyor en çok yaraladığından.
Haluk her ‘ben kötü bir baba değilim’ dediğinde, ağız dolusu söylenmek istedim, nasıl değilsin kötü bir baba? Sen kötü değilsen, kim kötü? Tamam hasta olabilir, çocukluğundan yaralara sahip olabilir ama hiçbir gerçek açıklamaz Ali’nin yaralarını, hiçbir gerçek açıklamaz adım adım delirttiği bir kadını. Haluk, karakterken merak uyandıran, ilgi çekici biri ama gerçeklik fikri korkunç.
“Çok değil arada bir söyleseydin keşke de bilseydim,” dedi Ali, hala mı sen kötü bir baba değilsin Haluk? Bir çocuk her daim bilir annesi ve babasının onu sevdiğini, söylemeseler de bilir çünkü hisseder ama Ali o kadar hissetmemiş ki, o kadar belirsiz ki sevgi görüp görmediği yıllarca beklemiş belki bir gün söyler diye. Ne demişti Selin’e “Beni neden sevmiyor?”
Selin’in cevabını unutma Ali, o cevaba tutun. Sen sevilmeyecek bir adam değilsin.
