Ben bir koşu NASA’ya gidiyorum, aramızda kalsın, Ayşegül’le Poyraz’a uzay mekiği yaptıracağım nasipse, kısmetse düğün hediyesi. Plüton’a göndermeyi düşünüyorum, ne dersiniz? Ahh hayır, Plüton’a karşı özel zaafımdan kaynaklı değil bu sefer, Dünya’ya en uzak gezegen olmasından sebep. Zira ancak orada huzurlu olabileceklerine inanıyorum.

Dedim ki sahne için, attı kendini sonra değişti ya sahne, o arada yazdım benim pöti-pötikareli deftere: ‘Tam inanıcam, bana bir gülme geliyor biliyor musunuz?’ diye. Arkasından da emoji koymuşum şu şekil; ‘:D :D :D’ Bekliyorum, şimdi sahne beyazlaşacak, hayalmiş diyeceğiz diye. Adam evlenme teklifi etti ya la. ADAM BİLDİĞİN İNTİHAR SÜSÜ VERİLMİŞ EVLİLİK TEKLİFİ YAPTI. Gereksiz bir sinir basıyor bana, değiştiriyorum. Hamilelik.  Bak buralar hep subliminal mesaj. Junior dediler de, güldük geçtik, almadık, görüyon mu sen? Geliyor küçük hınzır. Geliyorsun da, yolların tıkalı bebecik. Umarım tutunursun o iki deliye. Kuru-pilav-cacık-turşu olursunuz.

Songül’ü ve Begüm’ü tek paragrafta birleştirecek olursak lafım şudur: Yazın yediğin hurmalar, kışın tötünü tırmalar. Yazmayayım yazmayayım diyorum, kaç haftadır kendimi tutuyorum, eş anlamlılarını buluyorum kelimelerin, bunun da var usturuplusu, buldum bunun da ama özellikle bu şekilde yazmak istedim. Daha ferahlatıcı böylesi. Begüm’ü poketopuyla uzaya göndersem, Songül’ü düşünce gücümle yok etsem bu kadar mutlu olmazdım. Tatlı kadınsın Songül, triplerin karnıma ağrılar sokuyor gülmekten ama senin de bir çıtır anlaman gereken şeyler var. Begüm bizi o kadar sinir etti ki, en son 200 metre mevzusunda özellikle, fersah fersah hak etti, Ayşegül’ün verdiği ayarı. Size Müslüm Baba’dan gelsin: Her şeyin bedeliiiii var, buraya kadaaaar!! Dıttırıtırıtırıııııt…

Ahh Baba ahh! Kızsam sana haksızlık, kızmasam vicdansızlık. Niye gitme demedin diyeceğim, kalsa ne verebilirdim ki diyeceksin. E ama böyle üzgünsünüz diyeceğim; Üzgün olmak, kendin olmaktan çıktığın zamanlardan daha iyidir diyeceksin. Her zamanki gibi haklısın Baba. Ama gitmesin Despina Hanım ya. ☹ Mehmet Sürübaşı’na aitmiş, Baba’nın sesinden dinlediğimiz dizeler. Poyraz Karayel’in kattıkları köşemize özenle yerleştirdik efendim, saygılar.

Önümde sokaklar elde sigara

İnceden bir yağmur... Anla Despina.

Gecenin koynunda kabuksuz yara

Kanayıp da durur, anla Despina

Şiirle  tutuşup, meşum kavgaya

Diz çöktürdün bana, gökteki aya

İblis’i kovdurup, atan dünyaya

Nefsindeki gurur,anla Despina.

Şimdiden geçmişe bir yol gider mi?

Yüzyıllar buluşup , bir an eder mi?

Tetiğe dokunup, sıktığın  mermi

Kendini de vurur ,  anla Despina.

Bahçeye diktiğim birkaç karanfil

Sensiz boynu bükük, çaresiz sefil

Yalnızca ağaçlar, çiçekler değil

İnsanlar da kurur, anla Despina.

Sefer’le Sema. Nam-ı diğer SefSe. Onlar böyle yandan yandan, sezdirmeden ancak sapasağlam bir tarih yazıyorlar farkında mısınız? Sefer’e az biraz bozulmuş olabilirim. Tüm ihtimaller ortadayken apaçık, böylesine tutturmak biraz bencillik gibi geldi bana. Sema, kuzum yine sana hüsran. Haklı adam, iki mutlu olmasınlar zaten aman! Neyse, evlatlık alma sinyalleri verildi. En güzeli, en özeli. Hele de bunun bilinciyle büyümüş olan Sefer ve Sema için daha da özeli, güzeli. Ben her hafta, gözlerinden kalpler fışkıran emojilerime bir 150-200 tanesini daha ekliyorum Sefer’le Sema’yı izlerken.