Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Bölümün en sevdiğim sahnelerinden biri ekmek arasına sürpriz doğum günü yaptıkları sahneydi. Ne kadar bildik, bizden, içimizden gibiydi… Kendimi o koltuklardan birinde oturuyormuş ve ekmek arası pastasını üflerken alkışlıyormuş gibi hissettim.
En etkilendiğim an ise Neriman ve Ömer konuşurken Neriman’ın “Sana sarılmak istiyorum,” dediğindeki Ömer’in el hareketi yaptığı andı. Zaman dondu sanki…
İso ile Ömer’in eski günlerine dönmesine çok sevindim. O çilingir sofrasının yeniden kurulmasına ve dertleşmelerine, hatta birlik olup Defne’nin arkasından iş çevirmelerine bayıldım. İşte bizim İsomuz bu☺ Ayşegül meselesi nasıl çözülecek bakalım. Kaçmak çare değil. Hatta en kötüsü kaçmak be İso! Sen nelerle mücadele etmiş ve kazanmış bir adamsın. Bunun da üstesinden geleceksin, ama umarım mantık çerçevesinde gelirsin. İzleyip göreceğiz…
Rüzgâr çanı rüzgâr çanı olalı böyle zulüm görmemiştir. Bin yıllık feng shui simgesi, huzur veren, pozitif enerji veren çan vuslat simgesi oldu iyi mi☺ Vallahi kırk yıl düşünsem aklıma gelmez… Neyse diğerleri beni ilgilendirmiyor da Defne ile Ömer’e pozitif enerji versin yeter.
Her zaman çok iyi, ama son iki bölümdür harikalar yaratıyor. Tabii ki Salih Bademci’den bahsediyorum. Önceki bölümdeki selfie sahnesi şahaneydi. Bu bölümde de rüyasından itibaren bize harika duygular hissettirdi. Seda ve Sinan güzel oldu güzel… Öyle dolambaçlı yollara sapmadan, lafı uzatmadan, ne hissediyorsan yaşayacaksın kardeşim. Senden bir tane daha yok. İnsan canı ne isterse onu yapabilmeli. En azından denemeli… Bakalım gelecek bölümler bize neler gösterecek.
Levent Ülgen de ne muhteşem bir oyuncu değil mi? Her duygunun hakkını vererek oynuyor ve bize de hissettiriyor. Keşke onu daha fazla görmek mümkün olsa…
Işıl’a ne oldu? Niye geldi? Niye gitti? Bir zamanlar Eymen vardı mesela… O da birdenbire gitmişti. Kafamda deli sorular işte öyle…
Korişim canım ciğerim… Hakikatli dost. Neriman’ı sahiplenmesi ne kadar güzeldi. İkilinin eski Türk filmi tadındaki sahnesi de çok iyiydi. Birinin yemek diğerinin Ömer’i konuştuğu sahnede koptum mesela☺ Hala Koriş’in bu dizinin can suyu olduğunu iddia ediyorum.
Siz bizi iki saat 40 dakika bu gergin gündemden kurtarıp harika bir dünyanın içine sokuyorsunuz… Hiç bitmesin istiyoruz, ama iki saat 40 dakikalık bölümü çekmek için nelere katlanıyorsunuz kim bilir? Gerçekten işiniz zor. Kıymet bilir insanlarla çalışmak en önemlisi… Emeğinize, yüreğinize, zamanınıza, ruhunuza sağlık…
Yazımı Gabriel Garcia Marquez’in çok sevdiğim bir sözü ile bitireyim… “Tüm dünya için sadece bir kişi olabilirsin, fakat bazıları için sen bir dünyasın.”
Sevgiyle ve aşkla kalın…
