Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Aslında söylemek istediğim çoğu şeyi, içinde bulunduğum hal vaziyeti Zeynep Gönenli söylemiş Zor zamanlarda televizyon izlemek yazısında. Ben üstüne bir kaç şey ekleyeceğim sadece haddim olmayarak. Acıyı ve yahut acının boyutunu sorgulamak hiç kimsenin üstüne vazife değil. Ben oturup izlediğim iki saatlik diziyle yiten vatandaşıma, ülkemin gidişatına duyarsız olmuyorum ya da izlemeyip attığım tweetlerle duyarlı. Bir iki gün ara verilen yayın akışı ile nasıl geçmiyorsa acı, izlenen ya da izlenmeyen televizyon akışıyla da geçmiyor maalesef. Sen benden az acı çekmişsin demek, tabir-i caizse bunu bir yarışa dönüştürmek, üstüne üstlük tanışıklığın dahi olmadığı insanları bunun üstünden yargılamak çok acımasızca ve gereksiz. “O kadar büyük, o kadar karanlık bir anda bile hala "Sen ne izliyorsun yea?" demeyebilelim, kendimize mukayet olalım,” diye alıntılayıp bahsi geçen yazıdan, Özetliyorum’a geçiyorum.
Siz buna 49 demişsiniz ama bu bayağı arınma bölümü olmuş. Ne kadar gizli saklı, kirli paslı yalanlar, olaylar varsa hepsi çıktı meydana ve Adil için yolun sonuna gelindi. ‘Baba bu kadar güçsüz mü Adil karşısında?’ deyip durmuştuk mesele bir olmaktaymış. Herkes iş çevirmeden yalansız saklambaçsız bir araya gelince tereyağından kıl çeker gibi halloldu her şey.
