Maral ise  kendinden emin ve kararlı bir biçimde bizimleydi bu hafta. Hep böyle ol işte Maral'cım. Biliyorsunuz, Alara'yı da seviyorum ama yani sevgim gerçekleri göremeyecek kadar gözümü kör etmedi. Maral-Alara savaşında tabii ki de Maral'ın yanındayım demek istiyorum yani. Alara'nın tarafında olanlara da saygım var ama onlara şunu hatırlatayım; Maral Alara'ya kötü bir şey söylemedi, aksine, onun iyiliği için, bir an önce doktora gitmesini tavsiye etti. Alara konusunda anlaştığımızı varsayarak Aslı'nın kıskandırma planına geçebilirim. Genel olarak bu tarz kıskandırma hareketlerini çok saçma buluyorum. Özellikle de iki tarafın, birbirinden hoşlandığından az da olsa emin oldukları durumlarda. İyi ki Maral da çok abartmadı bu planı. Artık abartsa ne olurdu bilemiyorum. Sarp Efendi, önce Maral'a, sonra Oytun'a, en son da kendine sıkardı bir kurşun; hep beraber tahtalı köyü boylarlardı herhalde. Sarp-Maral ilişkisinin akıbetindeki belirsizlik halinden rahatsızlığı had safhaya gelince de, bu gidişata bir dur demek istedi Maral bu hafta. Bir anlığına olsa da beni çok mutlu etti bu kararıyla. Mutlu olmamın sebebi de, Maral'ın Sarp'a kavuşacağını düşünmemden çok, Sarp'ın, inkar etmeye çalıştığı gerçeğin doğrudan Maral tarafından yüzüne vuralacak olmasıydı. Anlayacağınız, eğer Maral son anda vazgeçmeseydi duygularını ifade etmekten, orda da ispatlamış olacaktı neden Maral’ın Sarp'a fazla olduğu konusundaki haklılığımı. Önceki bölümlerde görmüştük zaten Maral'ın ne kadar kontrolcü ve belirsizliklere tahammül edemeyen biri olduğunu. Yani bu kararı verdiğinde çok şaşırmadım. Kararından vazgeçtiğinde de şaşırmadım çünkü Maral da Sarp'ın verdiği sinyallerin arızalı olduğunu fark etti ve frenledi. Ne kadar zor olsa da, bir süre daha Sarp’ı kendi haline bırakmanın en mantıklısı olacağını düşünmüştür Maral da.