Sait'ten başlamak istiyorum yorumuma. Yukarıda yazdıklarım da yorumuma dahil elbette karakterlere giriş yapıyorum demek istiyorum :D Sait sen, hayırdır yaa? Fahriye'ye koşup duruyorsun, gördüğün yerde kavga çıkarıyorsun, sesleniş ifadesi olarak 'FahriyeM' dilinden düşmüyor ama sonra gidiyorsun Canan'ın peşinden ellerinde çiçeklerle koşuyorsun!!! En kötü karar, kararsızlıktan iyidir diyeceğim ama vicdanın ve aklın Canan derken gönlün ve dilin hala Fahriye diyor!!!

Canan karakterine karşı sempatim yoktu en başından beri lakin ‘kadın haklı beyler’ düşüncesindeydim.. Bu bölüm tüm mahalleyi dolaşarak peşinden Sait'i sürüklemesi, Fahriye'nin önünde nispet yapması ile sempatik olma durumum antipatik duruma geçiş yaptı jet hızıyla! Anladık seviyorsun ve sevilmek istiyorsun ama adam yanında zorla duruyor bunun da mı farkına varmıyorsun? Haa diyeceksiniz ki kadın daha n’apsın şehri terk eyledi, eyvallah, burdan sonrası Sait'in kararsızlığının getirdiği hatalardan bir demet! Dee Sait'in gönlünün kendisinde olmadığını bile bilee bu şekilde yumuşayıp romantiğe bağlaması sinir bozucu! İyi ki Mukadder Teyze var ve kızını vermeyecek diye dua edeceğim günler yakın sanırım!!!