Hannah olgun bir insan gibi babasının karşısına dikilip “bu konularda senden daha deneyimliyim, bıdı bıdı, ben sizin için üzülüyorum, bıdı bıdı,” gibi aklı başında laflar ederken babasının polis gibi, yanında cüzdanının olup olmadığını sorması Hannah’nın tüm havasını söndürdü. Tad’den bir Kadir İnanır çıkmayacağı ve “ben hala senin babanım” diye bağırıp masaya yumruğu vurmayacağı için, çocuğuyla ilişkisindeki güç dengesini tekrar kurmak amacıyla böyle alaycı bir laf etti zaten. Oysa ne ilgisi var, Hannah sana güvenerek sırtını yaslamaya devam ediyor, sen yanındayken para almayı aklına bile getirmiyor. Ve sen, onun sana sonsuz yaslanma gücüyle dalga geçiyorsun. Sevdiklerinin yanında olmak hayatın günlük uğraşlarını ve zorunluluklarını unutma hali değil midir?  

Hannah babasına destek konuşmaları yaparken ve annesine telefonda teselli verirken kendisi de okuldaki müdürden bir nasihat aldı; profesyonel iş ilişkisi içinde olduğu insanlarla arasına mesafe koyması üzerine. Zaten 90’lı öğrencinle dilini deldirmeye gitmek ve hiç arkadaşın yokmuş gibi ailende yaşanan “parçalanmayı” elin bebesine anlatmak için yanıp tutuşmak nedir, anlamadım. Git, Jessa’yla otur küvete dertleş, Marnie’den kendisinin bile uygulamadığı tavsiyeler al, Shosh’dan verilere dökülmüş araştırma raporu iste, Ray’e sor, kucaklasın seni ve de tüm doğruları söylesin. Hannah şaşkolozu.