Sarılarak Uyumak Aşka Dahil!

Başkahramanlarımız Yusuf ve Leyla; hikâye onları bir duyguda kesiştirdi: İntikam. Bir duyguda bir arada tuttu: Aşk!   Repliklerle gördüğümüz kadarıyla birbirlerine çok aşıklar. Leyla Yusuf'u kaybetmemek adına sırrını saklamaya çalışıyor. Yusuf'un yokluğu ona ağır geliyor. Yazdığı duygusal mektup sonrasında 'Hoşçakal Aşkım' diyor. Diziyi her hafta izliyorum. Yusuf ve Leyla'nın yaşadığı, büyük bir aşkı kucaklayacak kaç olay var? İkili, el ele yürüyen iki sevgiliden çok birbirlerine destek olmaya çalışan iki insanın hikayesi. Altı doldurulmayan bu büyük aşk bir hikâyenin olmazsa olmazını eksik bırakıyor: AŞK!

Yusuf ve Leyla'nın tek mekânda çekilen (Yusuf'un evi) sahneleri dışında, izleyicinin aşk konusunda sempatisini kazanacak sahneleri yok. Sarılarak uyumak aşka dair!  Fakat kaçıncı bölümde birbirlerini sevmeye başladıklarını anlayabilmiş değiliz. Mesela Leyla ne zaman aşık olmaya başladığını anladı? Yusuf'un sonsuz şefkati ve kucaklayıcı hali ne zaman şekillendi? Ortak geçmişi olmayan bu ikili hangi ortak gelecekte buluştu? Hangi olayı beraber aştılar? Teselli ve kader ortaklığı aşk için yeterli midir?

Cansel Elçin'in yaptığı...

Cansel Elçin bölüm boyunca adeta oyunu gerçek kıldı. Kendisini yok etti. Yusuf'un düzlüklerinde ve duygularında seyirciyi Yusuf'la beraber bir girdaba çekti.

Yusuf karakterinin  hakikaten olayları başlatan aktif  karakter olmaya ihtiyacı olsa da, 15. bölümde izlediğimiz Cansel Elçin,  gerçekçi ve kucaklayıcı bir oyun için heybetli hikâyelere gerek duymadığını kanıtlıyor. O zaten oynuyor. Oyunun mahiyeti ve manası aslında karakterle değil oyuncuyla anlam kazanıyor. Yani hep olanı tersine çeviriyor. Rol ile parlayan oyuncu değil, rolü var eden oyuncu. 

Yüzü hikâyenin hemen yanında duyguları adeta biriktiriyor. Hikâyeyi açan enerjisi, var olmamış bir belirsizliğin temsili yüzünde duruyor. Leyla'ya duyduğu aşk yüzünün bir yanında, güvensizlik bir yanında bekliyor. bekleyen Yusuf gibi duyguların çokluğunun sıkıştırılmış halini yüzüne ve duruşuna katıyor.

Hikâyenin ve karakterin eksik yanlarını Cansel Elçin tamamlıyor. Böylece hikayenin kusurlarını örtüyor. İzlerken  karakterin eksik yazıldığını, hikâyenin içinde olmadığı hissine seyirci kapılmıyor. Bir efsun veyahut dönüştürebilen bir mucize gibi karakterin zaten böyle olması gerektiğini, olayların içine düşen bir yabancının aşkla tutunduğu çaresizliğini izliyorsunuz. Çünkü duyguları (Leyla'ya olan güven sorunu, Aras'ın sırrını çözmesi, annesi ve Leyla arasında yaşadığı ikilem) yüzüne emanet bırakmıyor. Yüzüne sindiriyor. Olağanüstü kılmaktan daha zor olan bir şeyi başarıyor: Olağan kılmak...

Cansel Elçin yaptıklarıyla yerini bulamamış Yusuf'un zaten öyle olduğuna bizi ikna ediyor. Köşe başında bekleyen bir adam olsa, beklemenin kendisini bize sunacağının garantisini veriyor. Varlığı ekranın olağan gerçekliği!

Eve Dönüş 15. bölümde: Leyla-Vedat ile Canan Oflaz çekişmesi, Kürşat karışıklığı, Yusuf- Leyla arasındaki karmaşa ve en çok da kusurlu olanı olağan bir mükemmellikle bizlere sunan Cansel Elçin ile ve yeni ekip ve yönetmeni Hakan İnan ile çok daha izlenesi, çok daha güzeldi...

Hikaye yol alıyor: Dönüşlerle ve gidişlerle…