İşin bir de Sibel boyutu var tabi. Sibel senelerce Kasım'ın aşk belasına hem kendi göçebe olmuş hem evladına anası olduğunu söylemeden peşinde göçebe etmiş.  Sibel, Özlem'i hep uyardı Allah için. He Özlem dinledi, dinlemedi o mühim değil. Avluda ağzı burnu kan içindeki Özlem'i de tutup o kaldırdı ya daha ne denir ki? Yalnız Kadriye'nin yerlerde savurduğu Özlem'in kanayan burnunu Sibel'in eteğine silmesi muazzam bir detaydı. Kim akıl etmişse yüreğine sağlık. Kadriye Özlem'i savurdu, Sibel de Kasım'ı... Özlem'in başına gelecekleri kendi yaşadıkları üzerinden  Kasım'ın yüzune vururken "Ah keşke bu defa aynısı olmasa keşke,'' dedim.

Ay yok dayanamayacağım Kadriye'ye söveceğim valla.

Bu nasıl kibirdir sendeki Kadriye? "Seni ben korudum, ben önüne durdum, ben yaptım, ben ettim," Ben ben ben...  Kanka, o domuz suratlı Kendal'ına mani oldun mu peki? Özlem'i, Sibel'i Emine'yi o avlunun ortasında savururken SEN ne yaptın? Ben söyleyeyim sana HİÇ! Vah vah vahhh kızının namusunu konuşuyorlarmış diye milletin önünde diz çoktürüp ellerinle taşlatmışsın... İyi .ok yemişsin, halt etmişsin! Bir de kibirle kendini övüyor. Kendal iti Sibel'i getirip avluya savurduğunda kadını mundarmışcasına kırk tas suyla yıkamanı unuttuk mu? Sen misin mundar, senin o kansız oğlun mu mundar, yoksa fakirlikten çaresizlikten elinizde inleyen o kadınlar mı? Bir kere daha sormuştum bu soruyu yine sorayım; senin elinin mundarlığını kaç tas su temizleyecek peki? Oğlu ölümle pençeleşiyormuş da kimse duymasınmış da  vah da vahhhh...  Oğlun ve senin için, ellerinizle kazdığınız mezarlara namazsız gömülmenizden başka bir şey dilemiyorum... Hakkınız da, layığınız da bu çünkü....