Kötü şeyleri boşverip güzel olanlara odaklanmaya çalıştım ama çok kısa sürdü. Kemal ve Nihan'ın sahildeki o hallerini görünce aklıma direkt The Notebook filmi geldi. Allie ve Noah gibi ayaklarına dalgalar vururken koşturmaları çok sevimliydi... Bir de Toygar Işıklı nasıl duygulu bir adam... Yaptığı müzikler insanın içine içine işlemiyor mu? Kemal ve Nihan'ın karşılıklı oynadığı her sahnede o müzikler gözlerimin dolmasına yetiyor da artıyor bile... Onların bu hallerini görünce aklıma Yaşar'ın Kör Bıçak şarkısı geldi. Nihan'ın içinde olduğu durumu en iyi anlatan dizeler şu anda bunlar gibi aslında...

Bir gün artı bir gün daha

Bir günahtı her gün daha

Bir gün aktı gözyaşlarım

Durmadı, durmadı...

Yemin olsun bir gün daha

Dedim olsun bir gün daha

Senede bir bir gün daha

Olmadı, olmadı...

Önlerime duvarlar örseler

Kara sevdam hergün öldürseler

Kör bıçağım kimseleri kesemem

Beni yine beni yine teninle bileseler...

Gözlerimi kor demirle delseler

Üzerimi topraklarla örtseler

Saplı durur rengi gözlerinin

Sana kayar, sana kaçar

Yine deli aklım benim...

Ama Nihan son gecesinde Kemal'i masallara adayıp bırakıp gitmeyi tercih etti. Bölüm boyunca her seferinde "Yeter artık Nihan!" demekten ruhum sıkıldı!... Kemal bunu asla haketmedi, Kemal bu kadar kötü yürekli değil. Nihan daha az kırıcı bir yol seçmek yerine dağıtıp paramparça etmeyi tercih etti. Kemal'e söyleseydi, anlatsaydı her şeyi böyle olmayabilirdi... Ama Kemal zeki adam, yemiyor bu kadar ucuz numaraları... Ama çaresizlik o kadar illet birşey ki, anladığının da üstüne gidemiyor... Yediği her lafın üstüne hala "Ben bunları unuturken sen de düşün," diyebiliyor. "Emir yaptırıyor bunları," diyor ama Nihan'ın telefonuna bakmak aklına gelmiyor. İzlerken resmen kanser oldum yahu!...  Ben de Kemal'e güvenmediğin için seni affetmeyeceğim Nihan... Adamın gururunu kıra kıra bir hal oldun! Onu Emir'e karşı yenik duruma düşürmekten bıkmadın gitti! Gerçekten de senin cesaretin Kemal'in sevgisine yetmedi; Kemal'in aşkı da senin kararsızlıklarına yetmedi Nihan’cığım…

Çok şükür bir karara varıp yola çıktıklarında arabadaki o bakışmalar fazla değil miydi sizce de? Kemal araba kullanırken yol dışında her yere baktı. Camdan dışarı baktı, Nihan'a baktı, direksiyona baktı ama asla yola bakmadı! Bu Yeşilçam havalarından az da olsa çıkmak herşeyi daha da gerçekçi kılar...  

Bu arada Roket takımı Tufan ve Asu cephesinde olaylar farklı yerlere doğru yol almaya başladı. Asu, sırf Kemal'e zarar gelmesin diye uğraşıp didinirken Tufan neden kendisine iyilik yapan Kemal'in arkasından iş çeviriyor anlamış değilim. Asu ise artık daha güçlü bir şekilde harekete geçmeli. Yaptığı hamleler hep bir ileri gidiyorsa iki de geri geliyor. Emir'e bile zararı dokunmuyor, hatta şimdilerde amcasının yalanlarıyla uğraşmaktan başka şeylere odaklanamıyor. Ama yine de Asu'nun içinde biraz iyi niyet var gördük de Tufan'a ne demeli? Kemal sana anneni bulmuş, anneni! Yaptığın haysiyetsizlik, şerefsizlik, karaktersizlik!...

Fehime hanım... Bu kadar bölüm oynadı, bir kere sevemedim bu kadını. Ama bu bölüm hak verdim ona. İlk kez doğruları söyledi oğluna. Evet, bu aşkta kaybeden hep Kemal oluyor, evet Nihan yine yarı yolda bıraktı onu... Ve artık Kemal'in de bam teli koptu. Zehir'den bir silah istedi. Problemi kökünden çözmek niyetinde... Zaten Kemal'in yaşlar hep kirpiklerin altında hazırda bekliyor, bir damar Toygar Işıklı parçasıyla düşecek gibi. Bir Hülya Cevher olamadın Kemal ya... Kız kaç kişiyi parmağında oynatıyor sen bir Emir'in hakkından gelemedin!...

Ve Emir... Nihan'dan bir sevgi kırıntısı bekleyen Emir, Nihan onun evinde olunca, etraf onları gerçek diye bildikçe gerçeğe dönüşecek zanneden Emir... Artık Kemal'in de canına tak etti. Kemal artık aşkına inanırken orman misali yanmıyor, Kemal kavruluyor... Bakalım ortalıkta gezinen silah kimin için patlayacak? Emir aşktan mı ölecek, Kemal yeniden aşkla mı doğacak?...

Not: Bölüm başladığından beri ilerleyemedi gitti, aynı repliklerin ve aynı sahnelerin başka başka versiyonlarını izledik durduk. Finale doğru heyecan artıyor, diğer haftayı iple çekeceğimiz sahne konuyor ama biraz daha hızlansak tadından yenmez... Bu bölüm bazı sahnelerde gerçekten ruhum daraldı. Geçen hafta ne kadar zevk aldıysam, bu hafta bir o kadar bunaldım. Koca bölümde aklımda iyi olarak kalan tek şey; Burak Özçivit'in o müthiş oyunculuğu oldu. O kadar içli ağlamak, o kadar kırgın bakmak her yiğidin harcı değil... Emeğine sağlık Burak Özçivit!...

Yazımı bitirirken bölümün içerisinde çalan Sezen Aksu'nun Uslanmadım ve benim eklediğim Yaşar'ın Kör Bıçak adlı parçalarını da buraya bırakıyorum;

Haftaya görüşmek üzere, hoşçakalın!