SonGün çifti bugün biraz gözümüzü gönlümüzü açtı neyse ki yoksa gülmeyi unuttuk ağlamaktan. Güney'in Songül'ü ailesiyle tanıştırmak istemesi güzeldi de en başından belliydi ya ailesinin istemeyeceği, yoksa ben müneccim miyim nedir? Biraz klişeleşmiş bir yolu seçerek ne kadar doğruya gidilir bilmiyorum ama daha farklı yollar denenebilir. SonGün'ü kimse ayıramaz dizi bitmediği sürece. Babası Güney'e inşaatta çalışacaksın dedi, Güney sevindi tabii ki; 'ben emekçiyim' tavrıyla çalışmaya başladığı ilk günü Songül'le paylaşması ince bir detaydı. Songül'ün kendi inşaatları olduğunu öğrendiğinde azıcık patlasa da Güney, o sempatikliklerinden bir şeycik kaybetmediler neyse ki. İnşaatta suşi yemek de ancak Güney'den beklenecek bir hareketti gerçekten. :)

Eylül'ü okulda üzgün halde gören Emine Ablam, o koca yüreğini açtı Eylül'e ve tüm anne şefkatiyle “Bir şey olursa gel bana anlat derdini,” diyebildi; bunu Mesude bile yapamazken. “Siz sakın elinizi kana bulamayın gençler, burada aslanlar gibi Emine Abla’nız var, ben hiçbir şeyden korkmam,” dercesine attı kendini ortaya. Esaslı ablam benim gözünden akan her yaş çok kıymetli benim için. Zaten twitter'dan da yazıyorum sürekli, neyse reklam yapmayalım. :)

Bu hafta bir de bit salgını ortaya çıktı; buyur burdan bak. Yani öyle etkin bir sahne gibi gelmese de bana boşlukları doldurabilmek adına kullanılmış sahneler olmuş. Kötü değildi ama gerekli de değildi gibi. Sadece Neriman Hanım'ın bitlere karşı kendini karantinaya alması trajikomikti.