Yalın ve Defne’ye gelecek olursak, işler çok karışık… Bölümün başından beri Yalın’ın aklında dolaşan tilkiler olduğunu biliyorduk. Hep, bir saniye sonrası yokmuş gibiydi. Her hareketinde sanki veda ediyormuş gibi. Defne ile konuşurken gözlerindeki hayal kırıklığı, kendine yedirebilse akacak gözyaşları ile geçirdi bir bölümü. Defne, Yalın’ın sevgisine çok güvendi. Onun için değiştiğine ve ne olursa olsun onu affedeceğine çok inandı. Üç bölüm öncesinde aynı battaniyenin altında izledikleri yıldızlı gökyüzüne çok güvendi. Atladığı bir detay vardı ama tek başlarına baktıkları gökyüzü kapkaraydı. Ağaç evdeki o gecen eser yoktu yani. Bu küçük detay bize gösterdi ki işler hiç iyiye gitmeyecekti. Dağ evine gitmeden önceki gece Yalın, Defne’nin penceresine dolandı yine. Sıtkı’yı getirdiği günü hatırladı ikisi de ama farklı anlarla. Yalın, Defne’nin “Artık yalan yok” dediği zamanı hatırladı; Defne, Yalın’ın yontulma macerasını. Defne ile uyuyacağını söyleyip hemen yerine kuruldu ve Defne uyuyana kadar olan bitenleri düşündü hep. Dağıttıkları taşları beraber toplayacaklardı sözde, sonuç olarak daha da uzağa attılar taşları. Can Yaman bu bölüm büyük bir alkışı hak etti bu dağılmış Yalın’la.