Mira ise içimizde insan! Her tepkisiyle, karakterini oluşturan her ayrıntıyla kanlı canlı bir insan... İyi ve kötünün savaşıyla biten MedCezir'de Mira da hep kendi iyisi ve kendi kötüsüyle savaştı. Aslında kötülüğü tahmin ettiği gibi annesinden gelmiyordu. Sude'nin kötülüğü yapıcılıktan çünkü. Bir şeyler elde etmek için! Ancak Mira'nın kötülüğü yok ediciydi. Aynı Orkun gibi. İçerisindeki boşluktan doğan bu karanlık tarafı yavaş yavaş Yaman'ın sevgiye muhtaç hali doldurdu. Son bölüm sanrılarla beraber kapımızı çalan Mira'nın bence en acıklı anı ailesiyle vedalaşmasıydı. O sahne, özellikle Beren ile vedası şimdi ağlattı yalan değil. Son bölümlerde daha çok ağlayan bir insan olarak bir tek orada ağladığımı söyleyebilirim. Mira'nın sonunda ise iki saniyelik küçük "Acaba Yaman öldü mü?" şüphemizden sonra Yaman'ın en sevdiği aktivitelerden biri olan arabasını park edememesi uğruna bu gerginliği yaşadığımızı görüyoruz. Bence Mira ve Yaman'ın mutlu olması gerekiyordu evet. Ancak bir tek şu çocuk sahibi olabilme durumunu fazla buldum. O da eksik kalsaydı keşke! Ayrıca daha okul mokul var ya lütfen!