Bu bölümü hangi noktadan isterseniz kucaklayabilirsiniz: Whitney-Helen-Margaret üzerinden üç neslin annelik ve kadınlık rollerinin birbirine geçtiğini, hayatın bu üç farklı nesil kadının üzerinden nasıl aktığını görebilirsiniz.

Annenizle düzenli olarak kanlı savaşlara girişitiğiniz zamanlarda, onun anlam veremediğiniz hallerinin bir süre sonra sizin de üzerinize yapıştığını görürsünüz. Fakat bu sefer, o sıtkınızı sıyıran şeylerin rengi değişmiş, siyahken sizin üzerinizde griye dönmüştür. Tonu atmıştır, yüksek ısıda yıkanmış, dönmüş dönüşmüştür. Aynı “pattern” bu sefer çocuğunuzda başkalaşır, o bir ileri seviyeye götürür; çünkü yenilik budur, yaşamın döngüsü bunu gerektirir.

Margaret Butler’ın sonu gelmez söylenme ritüelleri, her şeye bir kulp bulma ve hiçbir şeyi kendine ve kızını layık görememe halleri belli ki, beyin yıkama taktikleriyle, Helen’a geçmiş. Kocalarını idare etme, yönetme, yönlendirme, çocuk gibi nizama sokma alışkanlıkları birbirlerine benzemiş. Öyle ki, Helen, o çok severek evlendiği kocasını kendinden küçük görmüş, Noah’yı annesinin (Deli Margaret) gözlerinden görmeye başlamış. Kabus! Cehennem!

Martin’in ölümden dönmesiyle Helen bu gerçeğin farkına vardı. Margaret’ın “babana ondan nefret ettiğini söyleyebilirsin” diye çocukları doldurması ve gırla giden aşağılamalarıyla dolu diyaloglarına Helen nihayet dur demesini bildi. Çünkü çocuğunun aylardır süren şikayetine kulak tıkayan, hastaneye gittiği anda da ameliyata alınacağını duyan anne-babanın “Aloha!” demekten başka çaresi yoktur. İyileştikten sonra Hawaii’ye gitmek istediğini söyleyen bir çocuk için orta noktada buluşmak, “Aloha” deyip onu birlikte ameliyathaneye yollamak tek yoldur.

Helen’ın iyileşme sürecinin bir parçası da bu elbette. Bu hali daha rahat, parkta ot çekecek rahatlıktan ziyada oğluna sözlü olarak takılırken yediği elmayı ona atma rahatlığı. Bu arada sağlıklı hayata dönüş sinyallerini de bu elmadan anlıyoruz. Noah’ya sevgisi hala sürüyor, ama öfkesi biraz olsun dinmiş gibi. Bunu özellikle acildeki sahnelerde görüyoruz; oğlu beter haldeyken Noah’nın onu canla başla doktora ulaştırmaya çalışması, adamın o kadar da asshole olmadığını Helen’a hatırlattı. O hayranlık dolu bakışlar, o Noah’nın hareketlerinden gözünü alamayıp Martin’e yardım bile edemeyişi... İşte bunlar hep “bir yangının külünü yeniden yakıp geçtin”.