Hülya Avşar bugüne kadar yüzüne bıçak sürdürmemesinin ödülünü bu diziyle aldı

ÖZGE DOĞAN

Muhteşem Yüzyıl Kösem’i neden izleyelim derseniz; sayılacak çok neden var. Her şeyden önce Muhteşem Yüzyıl’ın yapım kalitesi olarak koyduğu çıtayı Kösem’le daha da yükselteceği belliyken, Türkiye televizyonlarında uluslararası alanda benzerleriyle yarışan bir yerli dizi izlemek isteyebilirsiniz. Ayrıca, biraz popüler tarih dersi almak fena olmayabilir, izlerken Google’dan kim kimin oğlu, hangisine aşinayız, kimin oğlu içkiyi yasaklamıştı, Zitvatoruk Anlaşması neydi diye Osmanlı soy ağacına göz gezdirmek zevkli bile denebilir.

“Hiç aklımda yokken tahta çıktım” diyen, “tahtın altında ezilen” gencecik bir padişahın yalnızlığını, korkularını, endişesini, insanlığını, değişimini, aşkını, zulmünü görmek, iktidar denen illetin binbir yüzüne tanık olmak da ilginizi çekebilir. Evet, şimdilik, insanın içinin yağlarını eriten Meryem Uzerli gibi bir Hürrem ve aksanlı Türkçe’sini her duyduğunuzda içinizi cız ettiren Okan Yalabık gibi bir Pargalı yok. Padişah olarak herkesin önüne çıkmadan önce kulağına cesaret üfleyen Derviş Mustafa’dan (Mehmet Kurtuluş) umudumuz bu konuda yüksek.

Oyuncular için ise şimdilik iki çift laf etmek yetecek: Ekin Koç omuzlarına bu diziyle büyük bir yük almış ve altından kalkmasını da bilmiş. Bir anda kendini iktidarda bulan, kardeşinin katlini içinde yara gibi taşıyan, akıllı, yetenekli ama deneyimsiz, çok ama çok genç bir padişahı oynayan Ekin Koç’dan elbette Halit Ergenç gibi davudi bir ses değil, her adımında tereddüt hissedilen kırçıllı bir ses duyacaktık. Bu yüzden onu koruyup kollama isteğimizi durduramıyoruz. İkincisi ise; başındaki magazin haresinin parlaklığından kimsenin bu diziye bir türlü layık görmediği “Avşar kızı”. Hülya Avşar bugüne kadar yüzüne sürdürmediği bıçağın ödülünü bu diziyle aldı; tüm yaşanmışlığı, tüm göz altı çizgileri ve hala tüm güzelliğiyle inandırıcı bir Safiye Sultan. Hala içimizde ufacık da olsa “şimdi şımarıkca gülüp sırtına attığı tenis raketiyle arabasının yolunu tutacak” kuşkumuz olsa da ortamın ağırlığı, elbiseler, taçlar, uçuşan perdeler, havalanan etekler buna izin vermiyor. Eh, büyük prodüksiyon dedikleri de bu olsa gerek.