Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Bölüm yorumuma en büyük çiftimiz HalGün ile başlamak istiyorum. Gerek kaza sonrası yakınlaşma olsun gerek taze barışmış çiftin tatlı heyecanı olsun hepsi yerindeydi. Haluk beyimiz her ne kadar "Değiştim ben," dese de "bir insan yedisinde ne ise yetmişinde de odur" lafını şu köşeye bırakmak istiyorum. Zafer meselesini Güneş tek başına çözmek istese de Haluk doğru bir karar vererek yanında oldu ve sevdiği kadını güvende hissettirdi. "Ben babam gibi değilim!" repliğini birçok kez duymamıza rağmen bir kişi de çıkıp "Baban gibi değilsin evet ama babanın izinden gidiyorsun Haluk," demedi. Sevilay'ın tabiriyle "Haluk sen değişemezsin."
Güneş'in genlerinde var olan psikopat halleri göz kamaştırıcıydı. Kim bilebilirdi ki bizim edebiyat öğretmeni yumuşak başlı Güneş bu hallere bürünsün. Ama oh olsun haketmedi mi? Elbette haketti Zafer. Ahmet'in "Ben böyle bir yüz çizdim ama Güneş ismini hatırlamıyorum," demesi üstüne bölüm sonunda Güneş'e "Türkan Dargı kayıp" yazılı bir posta gelmesi akıllara Kerem Sayer - Güneş Sayer ikizinin bir başka versiyonu mu sorusunu getirtti. Ama benim senaristlere güvenim tam olduğundan bunun altından da mantıklı bir yol çıkacağını biliyorum.
