Poyraz Karayel, son iki bölümünde de müzik seçimleriyle beni benden aldı, bir kenara attı gitti resmen. Geçen bölüm Belalım çalmışlardı, ki zaten Ayşegül-Poyraz aşkına bundan daha şahane gidecek başka bir şarkı gelmiyor aklıma. Ama Belalım da maalesef öyle bir şarkı ki, evet tamam Ayşegül Poyraz aşkı filan da, daha Sezen Aksu’nun ağzından çıkan ilk ‘uçurum’ kelimesinde kendinizi en yakın uçurumun kenarından aşağı bırakmak zorunda kalıyorsunuz, ‘yer nerede gök nerede ben neredeyim?’ diye diye kafanızı duvara vurmaya çalışıyorsunuz, gelmiş geçmiş ne varsa resmi geçit yapıyor.

Bu bölüm ne yaptılar, tuttular Nilüfer çaldılar, hem de Müslüm Gürses’ten. Senarist arkadaşlara sormak isterim, kuzum siz neyin peşindesiniz? Zaten Murathan Mungan denen adam, “başka yer başka zaman, sensiz ömrüm olsun” diye satırlar yazıp bir cana kastetme durumu yaratmış, üzerine Müslüm Gürses bunu söylemiş iyice bitmişiz, ondan sonra siz de gelip bunu çalıyorsunuz prime time’dan doğru evimizin içine. Tamam genel izleyiciyiz ama bizim de bir canımız var, zaten çoğunlukla burnumuzda, yapmayın, bir de siz vurmayın. Buradan yapımcılara sesleniyorum, izleyicilerimize sahip çıkalım.

Şarkı seçimi ve sahneye yerleşmesi konusunda favorim MedCezir. Ekip halinde arabada şarkı söylemelerine hele, çok bayılıyorum. İki ya da üç bölüm önceydi galiba, Yaman ve Mira’nın Kenan Doğulu şarkısı Tencere Kapak eşliğinde bir yolculukları vardı mesela, ondan sonra günlerce bu şarkıyı dinledim, içim neşe doldu, ferah rüzgarlar esti sağda solda. Sonra Mert’in yine Kenan Doğulu – Havada Aşk Kokusu Var eşliğindeki halaylarına eşlik ettim bir köşede geçen hafta. İşte hep görmek istediğimiz hareketler bunlar.  

Şarkılar ve diziler deyince, en unutulmaz uyum ise bence tabi ki Aşk-ı Memnu ve Bir Günah Gibi ikilisidir. Oturup dizi için şarkı yapsan tutturamazsın bu kadarını, sanki her kelimesi canım Bihter’e yazılmış. Bu vesileyle, konuyu bir şekilde tekrar Aşk-ı Memnu’ya bağlamanın verdiği sevinç ile uzaklaşıyorum. Herkese iyi seyirler.