Geçen haftalarda Bağlan Keskin’le twitter’da yaptığımız bir Benim Kuaförüm konuşmasından beri aklımdaydı bu programı yazmak aslında, ama yazamamıştım bir türlü. Sonra bugün, 29 Ekim tatili sebebiyle evimde otururken az sonra bahsedeceğim cümleyi duydum ve adeta gerisini hatırlamıyorum. Bu satırları yazarken “Bir bayanın üstünden önlük çıkmışsa, o kesim benim için bitmiştir,” cümlesinin sarhoşluğu altındayım, mutluluktan havada topuklarımı birbirine vurmak istiyorum. Deklarasyonun güzelliğine, kendine güvenine bir bakın ve bana hak verin.

Beş kuaförün yarıştığı bu programda, dört kuaför o günkü yarışmacı için sokaktan bir gönüllü buluyor ve yarışmacı kuaförümüz tüm hünerlerini bu gönüllü üzerinde gösteriyor. Saçımı ne zaman kestirmeye gitsem kendimi kuaförün insafına bırakan ezik bir insan olduğumdan, buradaki gönüllülerin aşırı memnuniyetsizliklerini büyülenerek izliyorum. “Benim bildiğim makas öyle tutulmaz,” , “Hiç böyle boya görmedim,”ler havalarda uçuşurken, arada bir de rakip kuaförlerin gelip gönüllünün saçını ellemesi ve umutsuz bakışlarla bakmaları, o sırada yarışmacının “Daha kesim bitmedi, kaş vurgusu önemli,” diye kendini savunması hep; bunlara bayılıyorum. Hele programın sonunda kuaförün seçtiği kıyafetleri de giyip ortaya çıkan gönüllüye bakıp puanlama yapılan an, izlemelere doyamıyorum. Bir de Yemekteyiz’den beri tutkunu olduğum o dış sesin nifak tohumu yorumları; gel de mutlu olma yani.

Star Tv’de programın tanıtımını gördüğümde nedense Tabatha’s Salon Takeover gibi bir program olacak sanmıştım, yani dünyanın en sinirli kadını Tabatha’nın iş yapmayan bir kuaföre gidip orayı bir haftada adam etmesi ile gelişen olaylar. Benim aklıma bile gelmeyecek bir programmış meğerse. Bir kadın için dünyadaki en acıklı şeylerden birinin istemediği bir saç kesimi olduğunu çok iyi bilen bir insan tarafından bulunduğuna emin olduğum formatın yaratıcısına en içten tebriklerimi iletiyorum. Dilerim ki hiçbir kadın kötü saç kesimiyle sınanmasın, dünya daha güzel bir yer olsun.