Hazır bütün dizilerimiz araya girmişken (hatta dönmek üzereyken) sezon başından beri bir türlü yazamadığım DC evreni dizilerinin üzerinden geçmenin tam zamanıdır. Başlangıç için de üçüncü sezonu boyunca sövdüğüm (Son kısmındaki sövüşlerimi özetliyorumlardan hatırlayacaksınız) dördüncü sezonun ilk bölümünde de Greg Berlanti’ye kısa bir uyarıda bulunduğum Arrow’dan daha iyi bir seçenek olamazdı.

Arrow oldukça hareketli bir sezon ilk yarısını geride bıraktı. Oliver Quenn’in geçen yılın sonunda “Mutluyum” demesi ve bu sezon Green Arrow olacağı bilgisiyle daha sakin, daha soft bir sezon başlangıcı bekleyenlerden biri olarak epey ters köşe oldum. Üç sezondur yaşananların aksine bu kez kötümüz daha sezonun başından belliydi: Damien Darkh. Darkh, Suikastçiler Birliği’nin de düşmanı olarak senelerdir terörist saldırıların altında çökmüş durumdaki Starling’e saldırmaya başlamıştı. Derdi şehri tamamen yok edip bir çeşit merkez haline getirmekti. Derdinden daha garip olanıysa adamın güçleri. Ra’s Al Ghul’la başladığımız mistik yolculuğa onun iki gömlek üstü Damien Darkh’la devam ediyoruz artık. Darkh darbe almıyor, yaralanmıyor ve düşmanını öldürmek için elini onun kalbinin üstüne koyması yetiyor. Bu kadar güçlü bir adamın neden HIVE adında bir örgütün emir komuta zincirinde tepenin birkaç basamak altında olduğuysa şimdilik bir muamma. Malcolm Merlyn, Slade Wilson ve Ra’s Al Ghul bir üste hizmet etmiyordu. Bakalım bu yenilik biz nereye götürecek.

Malcolm Merlyn dedik değil mi? Onun keyfi epey yerinde. Oliver’la anlaşması gereği Ra’s Al Ghul oldu ve Thea’ya yardım için hala –elbette kendi tarzında- her şeyi yapmaya hazır. Onun gibi baba cidden az bulunur. Bu arada kendi dertlerinin peşinden koşmayı da sürdürüyor ki Vandal Savage’ın küllerini saklamasının acısını yeni dizimiz olan Legends Of Tomorrow’da yaşayacağız. Vandal Savage demişken, adam bizim bütün kadroyu öldürdü bu arada. Gerçekten öldürdü, Flash’in zamanda yolculuğu alternatif bir zaman çizgisinde ilerlememizi sağladı. Evet Arrow’da değişik bir şeyler oluyor.

Sonunda esas çiftimiz haline gelen Oliver ve Felicity cephesinde işler epey tıkırında gidiyor. Özellikle üçüncü sezon boyunca gerçek bir Olicity çifti görmek isteyen fanlar için de cennet gibi bir sezon yarısı oldu. Oliver ve Felicity’nin kendilerini mutlu sandıkları, evlilik teklifine kadar geldikleri beş aylık sürenin sonunda bir çift olarak Starling’e dönen ikili kendilerini bin türlü belanın arasında buldu. Yine de bu kez birbirlerinden hiç vazgeçmediler. Belki de bu yüzden ilk bölümün sonundaki cenaze sahnesi ve son bölümdeki kaza sahnesi bu kadar çok üzücü oldu. Felicty’nin ölme ihtimali gerçekten çok üzücü. Dizinin ilk sezonundan sonra git gide yavanlaşan senaryosundaki tek özel isimdi. Felicity’nin ölmesinden çok, böyle bir dizide araba kazasıyla ölmesi üzücü olur. Bizimle kal Felicity, bir de senin kaybına alışamayız.