Mevlana'nın bu müthiş sözünü yazımın başlığına taşımamın bir nedeni var elbette. 53. bölümden bu bölüme kadar izlediğimiz hikâyede hiç kimsenin "olduğu gibi göründüğünü ya da göründüğü gibi olduğunu" düşünmüyorum ben. Tam tersine herkesin olmadığı biri gibi görünmek için inanılmaz çaba harcadığını görüyorum. Böyle olunca da taşlar bir türlü yerine oturmuyor tabii ki! Oturamıyor! Şimdi, şahsen, bizzat, ben, kendim o taşları tek tek yerine oturtmaya karar verdim! Belki kafamızdaki soruların cevaplarını da yazarken buluruz. Haydi, başlayalım bakalım…

Defne...

Biliyorum çok yaralısın. Biliyorum çok korkuyorsun. Ve biliyorum çok âşıksın. Neriman'ı her ne kadar sevmesem de bir konuda haklı galiba. Tatlım sen saflık abidesi misin? Hem "iki kuzeni ki onlar kuzen değil birbirine düşüren kadın konumuna düştüm" diye ağlıyorsun hem de adamla lunaparka gidip eğleniyorsun! Ne o öyle pamuk şekerini yüzüne sürmeler, sütlü nuriye için hırsızlık yapmalar filan? Tamam, kalbinde hiç kötü niyetin ya da Pamir'e dair en ufak bir duygun yok biliyorum, ama bir dur yahu! Daha bir gece önce mutfak masalarında uyuklayıp sevdiğin adama pazı dolması pişirdin sen! Ömer beslenemiyor diye listeler hazırladın! 

Haklısın Ömer seni bırakıp gitti. Bunu daha önce de yazdım küçücük de olsa dinlenmeyi hak etmiyor mu bu çocuk? Ya paylaştığınız o güzel anlar? 

Albertine Kayıp ikinizin paylaştığı çok özel anlara ait bir detayken nasıl olur da Pamir'e gidersin aklım almıyor. Yine de beni yanıltmadın; aklına ilk gelen Ömer oldu, ama emin olamadın. İşte o emin olamamak var ya her şey onda gizli. Ömer hala gözünde o kadar yüksekte ki Ömer'in aslında sana ne kadar değer verdiğini ve onun seni nadide bir taş gibi ne kadar özel bir yere koyduğunu göremiyorsun bir türlü.

Bazen kendine bile itiraf edemediğin bir duyguyla yaşamak hiç kolay olmasa gerek. Tamamen bir korunma içgüdüsüyle hareket ettiğini biliyorum Defne! Bu yüzden de olmadığın biri gibi görünmeye çalıştığını, ama sen kalbinin güzel ışığı yüzüne vuran nadir insanlardan birisin. Ne kadar olmadığın biri gibi görünmeye çalışsan da seni çok iyi tanıyan biri yüzünden kitap gibi okuyabilir her şeyi... Okuması gereken de okuyor zaten! İlla bir ateşe uçacaksan o ateşi iyi seç bari. 

Şimdiye kadar bize anlatılan Defne'nin, bizim tanıdığımız Defne'nin hangi ateşi seçeceğini de biliyoruz elbet. Aksi bir daha doğmamak üzere kül olmak olabilir çünkü. 

Ömer…

En başından beri göründüğün gibi biri olmadığını hepimiz biliyoruz. O buzdan görünümünün ardında sımsıcak bir kalp var çünkü. Bunu da ortaya çıkarabilen tek insan Defne oldu. Ta ki sana oynanan büyük oyunu öğrenene dek... 

" 'Mademoiselle Albertine gitti' sözleri, kalbime öyle bir acı saplamıştı ki bu acıya pek uzun süre dayanamayacağımı hissediyordum. Benim nazarımda bir hiç olduğunu zannettiğim şey, demek ki aslında bütün hayatım, her şeyimdi." Yaşadığın her şeyin özeti bu değil mi Ömer? 

Anlıyorum, sevdiğin kadını yeniden kazanmak istiyorsun. Bu sefer çok iyi tanıdığın bir de rakibin olduğunu düşünüyorsun. Üstelik hiç de Doktor Selim'e benzemiyor. Yani Selim'le yaptığın o muhteşem konuşma Pamir'le pek bir işe yaramayacak gibi görünüyor ne dersin? Bu yüzden de o istediğin şey hemen olsun istiyorsun, ama Ömercim sence de biraz acele etmiyor musun? Defne'nin seni hala sevdiğini bildiğini biliyorum, ama ne kadar inatçı olduğunu bildiğini de biliyorum. O yüzden doğru tepki beklediğin bazı şeyler ters tepebilir aman diyim. 

Pamir seni harekete geçiriyor. Belki de normal zamanda farklı yapacağın bir şeyi yapmaman gereken şekilde yapmanı sağlıyor. Bunu bilerek ve isteyerek mi yapıyor ona birazdan geleceğiz, ama olmadığın biri gibi görünmene yol açmasına izin verme lütfen! Sen bir kadını istemediği şeyleri yapmaya zorlayacak adamlardan değilsin. Benim tanıdığım Ömer Defne'sine biraz daha yumuşak yaklaşır. Senin kadar güzel sevebilen bir adam çok daha iyisini yapabilir eminim^.^

Bu arada benden duymuş olma, ama o pazı dolması sana özeldi^.^