En baştan söyleyeyim bu bölüm Beylice Ailesi her ferdiyle gözümde gerçek kahramanlardı. Abartılıp abartılıp, saçma bulunan Mira’nın kıskançlığı sonunda onun ağzından saçmalığı vurgulanarak normalleşti. Evet Ada’yı kıskanması çok saçmaydı ve tamamen Mira ile ilgiliydi ama çok da gerçekti. Yaman’a söylediği en doğru şey ise her kahramanlık olayına koşmak zorunda olmadığıydı. Evet yani bir kere de bir başkası kahraman olsun. Neymiş, her şeyin fazlası zararmış Yaman. Okey iyisin hoşsun, ben de sana Çokoprens diyorum başka bir şey demiyorum, ama bizi şaşırtmıyorsun. Medcezirler hep Mira da; sen ise taşsız, deniz kabuksuz kumsal gibisin. Ancak sevgili Mira’ya da buradan bir önerim var: Biraz otokontrol tatlım. Kaybetme korkusu içerisinde gibisin ama olay o değil. Beyliceler’in en olgunu ve en küçüğü Beren’in dediği gibi kendini kimlerle kıyaslıyorsun ve bu yolda ne çılgınlıklar yapıyorsun? Ben Mira karakterinin çözülmelerini çok değerli buluyorum. Günden güne daha çok sevmemin en büyük sebeplerinden birisi de bu Mira’yı. Toz pembe bir karakter değil. Ama Mira’yı gerçekten karşıma alabilsem ona biraz daha kendisini kontrol etmesini söylerdim. 4S Mira’cığım, 4S! Bu arada galiba Mira ile Tan, Tan pek çaba sarfetmeden kavuşacaklar. Mira gittikçe daha da deliriyor farkında mısınız? Yakında Tan’ın yan odasına alacaklar. Yaman, öyle gizli bir defter tutuyor diye senin de gidip takvimde günleri işaretlemene gerek yoktu. Üstelik o hemen, o an olması gereken veya ileriye dönük işaretlemelerin yapılması gerektiği bir şey değil midir? Geçmişi işlemezsin herhalde? Neyse günden güne sevgimin arttığı, kıskançlığını belli etmek gibi zayıflıkları gösterdikçe gözümde değerlenen Mira’nın deliliğinin boyutunu, Eylül’ün kardeşinin adı için ‘’Yaman olsun,’’ önerisini vermesiyle özetlemek istiyorum (bu arada bu kadar çılgınlığı bir tek Mira yapınca kaldırabilirim galiba, Ben=Real White Girl Lover).


Eylül ile Mert’in de bir cover yapması gerek bence.

Mert, bu bölüm benim için esprilerini fazla uzatmadığı (fazla uzatmadığı diyorum çünkü Eylül’ün dediği gibi her konu hakkında bir şakası var) ama durum komedileri yaşadığı için olduğundan daha değerliydi. Ada’nın DNA Testi konusunda kendi anne-babasını bile delirtti, kendisinden yaka silktirdi ya, çok güzeldi. Mert bu bölüm yıldızlara oynadı diyebilirim. Galiba en sevdiğim bölüm, hastanede tanınmamak için güneş gözlüğü takmasıydı. Bu arada Tuğçe de atağa mı geçti nedir, Mert’i ağına düşürmek için viralin dibine vurmuş, bilemedim yani. Mert böyle tatlılaşadursun, Eylül bir başka ağır karakter olma yolunda ilerliyor. Komedi unsuru gibi oldu dedim ama Eylül çok doğal bir karakter. Kardeşinin cinsiyetinin belli olacağını öğrendiğinde her zamanki duvarlarıyla kendisini saklamaya çalıştı ama baby boy’un sesini duyunca nasıl ağladı, nasıl sevindi kıyamam. Aslında oradaki mutluluğun da buruk bir yanı vardı. Eylül, babası Gamze ve yoldaki bebeğiyle yeni bir ailedeydi. Evet o aileye Eylül, Barış da, Gamze de istemeseler bile dahildi ancak Eylül’ün babasının bu yeni ailesinde kendisini ölen annesiyle birlikte geride hissettiğini anladık. Çok kısa bir andı ama çok güzel geçti bize. Mesela kerata Mert, daha ultrasonda bebeği falan görmeden çok hevesliydi ya. Eylül ‘’Sana ne oluyor?’’ dediğinde ben gülmekten koptum. Mert sağolsun bu bölüm Belalım’ın eksikliğini az hissedelim diye yüksek performans gösterdi. Bayağı bonusluydu sahneleri. Neyse işte Eylül hayallerimdeki gibi Gamze’nin kapısında ellerinde çiçekler sırılsıklam olmadı ama kardeşini görünce Gamze’yi eve çağırdı. Evet güzeldi ama ben daha şık bir şeyler beklemiştim. Şimdi böyle sanki Gamze duygu sömürüsü yapmak için Eylül’ü oraya çağırmış gibi oldu. Tabii öyle değilde, tilkiler boş durmuyor!


Yaman fotoğraflarda kafa atacak birini arıyor.

Mira ile Yaman güzel bir barışma yaşadılar sahilde, bankta. Ancak ben bu ilişkide sürekli iki taraftan birinin-genel olarak Mira’nın- suçlu olmasına ve özür dilemesine ısınamadım. Mira’nın Sila’ya dönüştüğü her an beni ona bağladı evet ama biraz daha gerçek hataların ceremesini çekmeleri gerektiğini düşünüyorum. Bu illa üçüncü bir kişi olmak zorunda değil, orasını ben bilemem ancak, altı ayda bir diğeri yokken öbürünün dışarı çıkması dert olmaya başlamışken gerçek fedakarlıkların devreye girme zamanı gelmiştir. Yaman gerçekten kabul edemeyeceği bir şeyi Mira için çeksin, ya da Mira, Yaman’ı kendisine ait bir nesne olarak görmeden de kabul edebilsin (ben Mira’nın bu özelliğine aşığım ama çaktırmayalım). Bu arada Mira, Yaman konusunda kontrolünü kaybettiği gibi yukarıdaki sahnelerde giyim konusunda da şaşırmış gözüktü gözüme. Yani aynı renk mont (süet galiba), ayakkabı ve çantada emin misin ya Mira? Londra’ya dönen Ada’ya gelirsek; ben o kızla ilgili kararımı verdim, zararsız. Yani Mira’nın nefret etmesi çok doğal da, bir dalgalanma yaratmayacak belli oldu. Ada’dan sonra bir şekilde kırılan kalbiyle baş başa kalan Prenses Orkun ise bir sahneliğine bizimleydi. Mira, Ada konusunda Orkun’u bir şekilde suçlu bulduğu için Orkunstar’a buz gibi davrandı. Orkun’un bu cool duruşlarını mantıklı buluyorum. Aslında öyle değil ama elini eteğini çekmiş gibi gözüküyor ya fena olmuyor. Mira, Orkun ve Hale’nin aynı sınıfta olduğunu öğrendik bu bölüm. Ölümüne aşk üçgeni yani.

NOT: Tozludere olaylarını anlamadım. Hem kiracıların hakkı verilecek dendi hem de ucuza dendi. Anlamadığım için yorum yapamadım ama ne olur Yaman oralara da yetişmesin. Sokaktaki o küçük kızı kulağının arkasından gıdıklayınca anladım “Bu Yaman, Tozludere olayında drama queen’e bağlayacak,” dedim ama bakalım.