Muhsin’in yollarda çektiği yetmezmiş gibi evde de onu hem ölüm haberi hem de babasının evlilik haberi bekliyordu. Babasının kahvehanenin başına geçmesi teklifi ise Yılmazı telaşlandırmıştı. Tek sap olduğu yer kahve olunca, onu da ağabeyine kaptırmak istemiyordu. Babalarının ana meselesi ise evlenmek istemesiydi. Esma’nın telkiniyle Muhsin, "Bu durumda ayrı eve çıkalım," dedi, babası tarafından kabul görmedi. Yılmaz sadece kahve için değil bir de babasının evliliği ile miras telaşına düştü.
Yunus, Sevgi’ye Emre’nin evlilik isteğini söyledi. Aynı sırada Müge, teyzesiyle dertleşiyordu. Emre’ye duyduğu aşk o kadar derindi ki yaptığı rezilliği unutup annesinin babasının kaybıyla yıkılan aşkına sarılmak istediğinden bahsediyordu.
Zafer, Yunus’un ithamı üzerine köpürdü.
Şirketteki uyuşturucu meselesi ise hala gizemini koruyordu. Muhsin’le konuşan Yunus, şirkete kuryelik yaptırıldığını fark etmiş, herkesten şüphelenir olmuştu. Ortağı Zafer de başı çekiyordu. Güven’le konuşmasına bel bağlamıştı. Geçen bölümde Zafer’in Güven’e şirkete dön çağrısı ise Güven’in de masum olmadığını gösterir gibiydi. Muhsin’in bir süre izine ayrılmasında karar kılındı fakat Muhsin’e izin, şüpheli davranışlarından dolayı çoktan çıkmıştı. Yunus, Güven’e kuryelik yaptıklarını anlatınca Güven Yunus’u dizginledi, Zafer’le konuşmaları gerektiğini söyledi.
Emre geçen bölüm Yunus’a Müge ile evlenmek istediğini söylemişti. Bu bölüm ise harekete geçti. Evliliğin ilk hamlesi ise yüzük almak olunca Emre’nin yolu yine Yunus’a çıktı. Dayısıyla tatlı sert bir konuşmayla yüzük meselesini halletti. Evlilik konusunu açmak için fırsat kollayan Emre ise Müge’nin "Dayın her şeyi öğrenecek," sözü ile panikledi. Ati de paniklerden panik beğeniyordu zaten. Emre’nin evlilik teklifi Müge’nin "Önce kartı getir," resti ile duvara çarptı. Müge ile Emre’nin konuşmasıyla Ati gerçeği açığa çıktı sonrasında da Emre tatlı diliyle Müge’yi ikna etti. Cenaze marşı(!) eşliğinde kucaklaştılar. Hande ile Müge Ati’ye nasıl güvenebildiklerini sorgulayadursun ben de ekran karşısında ben demiştim edasıyla böbürleniyordum.
İbrahim uyandı. Uyandığında başında annesi vardı. Esma da oradayken Hande’yi sordu. Annesi ile Esma durumu idare etse de Yunus’un aklı Hande de kalmıştı. Esma da İclal’e sorsa da İclal de Hande’nin uzak duruşuna anlam veremiyordu. Gerçekleri öğrenen Hande, İbo’ya koştu. Esma’nın kımıl kımıl halleri de Müge’yi odada bırakma gayreti de fevkaladenin fevkindeydi. Bir fevkaladenin fevki sahnesi de Emre’nin Yunus’a istemeye gidelim demesiyle başlayan sahneydi. Timuçin Esen, kendisine verdiğim “sinirlendikçe güzelleşen adam” ünvanını kuvvetlendirircesine Emre’yİ bir güzel kalayladı.
Şirketteki uyuşturucu meselesi ise hala gizemini koruyordu. Muhsin’le konuşan Yunus, şirkete kuryelik yaptırıldığını fark etmiş, herkesten şüphelenir olmuştu. Ortağı Zafer de başı çekiyordu. Güven’le konuşmasına bel bağlamıştı. Geçen bölümde Zafer’in Güven’e şirkete dön çağrısı ise Güven’in de masum olmadığını gösterir gibiydi. Muhsin’in bir süre izine ayrılmasında karar kılındı fakat Muhsin’e izin, şüpheli davranışlarından dolayı çoktan çıkmıştı. Yunus, Güven’e kuryelik yaptıklarını anlatınca Güven Yunus’u dizginledi, Zafer’le konuşmaları gerektiğini söyledi.
Emre geçen bölüm Yunus’a Müge ile evlenmek istediğini söylemişti. Bu bölüm ise harekete geçti. Evliliğin ilk hamlesi ise yüzük almak olunca Emre’nin yolu yine Yunus’a çıktı. Dayısıyla tatlı sert bir konuşmayla yüzük meselesini halletti. Evlilik konusunu açmak için fırsat kollayan Emre ise Müge’nin "Dayın her şeyi öğrenecek," sözü ile panikledi. Ati de paniklerden panik beğeniyordu zaten. Emre’nin evlilik teklifi Müge’nin "Önce kartı getir," resti ile duvara çarptı. Müge ile Emre’nin konuşmasıyla Ati gerçeği açığa çıktı sonrasında da Emre tatlı diliyle Müge’yi ikna etti. Cenaze marşı(!) eşliğinde kucaklaştılar. Hande ile Müge Ati’ye nasıl güvenebildiklerini sorgulayadursun ben de ekran karşısında ben demiştim edasıyla böbürleniyordum.
İbrahim uyandı. Uyandığında başında annesi vardı. Esma da oradayken Hande’yi sordu. Annesi ile Esma durumu idare etse de Yunus’un aklı Hande de kalmıştı. Esma da İclal’e sorsa da İclal de Hande’nin uzak duruşuna anlam veremiyordu. Gerçekleri öğrenen Hande, İbo’ya koştu. Esma’nın kımıl kımıl halleri de Müge’yi odada bırakma gayreti de fevkaladenin fevkindeydi. Bir fevkaladenin fevki sahnesi de Emre’nin Yunus’a istemeye gidelim demesiyle başlayan sahneydi. Timuçin Esen, kendisine verdiğim “sinirlendikçe güzelleşen adam” ünvanını kuvvetlendirircesine Emre’yİ bir güzel kalayladı.
Emre, silahı Ati’nin kafasına dayadı.
Bölüm Emre ile Ati’nin karşılaşmasına da sahne oldu nihayet. Emre’den bucak bucak kaçan Ati, kendi evindeyken kaçamadı. Emre silah çekerek Ati’den kartı, cd’yi ve bilgisayarı aldı. Duvar kağıdı olarak Müge’nin fotoğrafını görmesi ise neredeyse bardağı taşıran son damla olacaktı. Bir damla taştı ama taşan ‘damla’ Ati’den oldu. Ekran karşısında yine bana düşen ise başka kopya olmadığına ikna olup odayı terk eden Emre’ye “O kaydı tutan hiç kimseye tam güvenemezsin,” demekti.
Keriman, Emre’nin evlenme teklifini bu işten yakayı yırtmak olarak değerlendirmişti. Bir bakıma da haklıydı. Emre Müge’yi sevmiyor değildi ama yaptığı aptallığın bedelini bu şekilde ödemeye karar vererek karşı tarafa başka türlü düşünme imkanı tanımıyordu. Müge, Keriman’ı bir kez daha hayal kırıklığına uğratmıştı.
Yunus ile Keriman’ın buluşması, Timuçin Esen’in oyunculuğu sayesinde efsane sahnelerden birine dönüştü. Keriman’ın ise yersiz tripleri, haksızken (şimdilik) haklıymışçasına kıskançlık ayakları akşam yemek sahnesinin tadını kaçırdı. Elif’in aramasını oraya sokuşturmak çok gerekli miydi bilmiyorum. Keriman ile Yunus’un bir anı da pürüzsüz olsun, ne olur yani?
-Sana ne yapmış olabilirim, hala düşünüyorum Keriman. Ben sana ne yapmış olabilirim. Acaba diyorum öyle… Senin bana sarıldığın gibi sarılmadığım için mi… Gittin…
Ahu Türkpençe’nin her zamanki donuk oyunculuğunun mola verdiği anlar ağlama sahneleriymiş, bilememişiz. Bölüm boyunca da ağlatamazsınız ki canım.
Güven, Zafer, Elif ve Yunus’un garip şirket toplantısı gerçekleşti. Yunus’a gelen mektubu Güven, masanın üstüne bir bomba bırakırcasına Zafer’e gösterdi. Zafer’in büyük tepkisi olayı çözmekten çok daha da düğüme çevirdi.
Müge ile Emre oldu bittiye gelircesine nişanlandı.
Ondan ona isteyelim, isteyecekler, sen gel sen gelme muhabbetinden sonra nihayet isteme ve nişan takma merasimi gerçekleşti. Büyük bir katılımla gerçekleşen merasimde, türlü bakışmalar, yer yer gülüşmeler gözlendi. Müge güzelliği ile göz doldururken, tuzlu kahve olmazsa olmazdı. Tam da kazasız belasız, önceki bölümlere nazaran daha derli toplu bir bölüm izliyorum derkeeeenn evi polisler bastı. Uyuşturucu sebebiyle baskın yapan polis, şirketin bütün ortaklarıyla Muhsin’i gözaltına aldı. Ev basma sahnesine absürd mü desem, saçma mı desem bilemedim. Kalakaldım, yorum yapamadım. Polisi arayan Zafer’di, kılıfı hazırlayan da o olsa gerek. Kabak ise Muhsin’e patlayacak gibi.
Vicdan bir yerden toparlarken, bir yerden dağılıyor. Her sahneye bir nifak sokma gayreti bıktırmaya başladı. Güzel giden her anın dikkat çekme amaçlı bozulma gayreti seyirciyi yoruyor. Her dakika şaşırmak zorunda değiliz, biraz akışına bırakmak normale dönmek de güzel olur sanki.
Gelecek bölümüm ÖzetliYorum’unda görüşmek üzere, geç kalmayın.
Bölüm Emre ile Ati’nin karşılaşmasına da sahne oldu nihayet. Emre’den bucak bucak kaçan Ati, kendi evindeyken kaçamadı. Emre silah çekerek Ati’den kartı, cd’yi ve bilgisayarı aldı. Duvar kağıdı olarak Müge’nin fotoğrafını görmesi ise neredeyse bardağı taşıran son damla olacaktı. Bir damla taştı ama taşan ‘damla’ Ati’den oldu. Ekran karşısında yine bana düşen ise başka kopya olmadığına ikna olup odayı terk eden Emre’ye “O kaydı tutan hiç kimseye tam güvenemezsin,” demekti.
Keriman, Emre’nin evlenme teklifini bu işten yakayı yırtmak olarak değerlendirmişti. Bir bakıma da haklıydı. Emre Müge’yi sevmiyor değildi ama yaptığı aptallığın bedelini bu şekilde ödemeye karar vererek karşı tarafa başka türlü düşünme imkanı tanımıyordu. Müge, Keriman’ı bir kez daha hayal kırıklığına uğratmıştı.
Yunus ile Keriman’ın buluşması, Timuçin Esen’in oyunculuğu sayesinde efsane sahnelerden birine dönüştü. Keriman’ın ise yersiz tripleri, haksızken (şimdilik) haklıymışçasına kıskançlık ayakları akşam yemek sahnesinin tadını kaçırdı. Elif’in aramasını oraya sokuşturmak çok gerekli miydi bilmiyorum. Keriman ile Yunus’un bir anı da pürüzsüz olsun, ne olur yani?
-Sana ne yapmış olabilirim, hala düşünüyorum Keriman. Ben sana ne yapmış olabilirim. Acaba diyorum öyle… Senin bana sarıldığın gibi sarılmadığım için mi… Gittin…
Ahu Türkpençe’nin her zamanki donuk oyunculuğunun mola verdiği anlar ağlama sahneleriymiş, bilememişiz. Bölüm boyunca da ağlatamazsınız ki canım.
Güven, Zafer, Elif ve Yunus’un garip şirket toplantısı gerçekleşti. Yunus’a gelen mektubu Güven, masanın üstüne bir bomba bırakırcasına Zafer’e gösterdi. Zafer’in büyük tepkisi olayı çözmekten çok daha da düğüme çevirdi.
Müge ile Emre oldu bittiye gelircesine nişanlandı.
Ondan ona isteyelim, isteyecekler, sen gel sen gelme muhabbetinden sonra nihayet isteme ve nişan takma merasimi gerçekleşti. Büyük bir katılımla gerçekleşen merasimde, türlü bakışmalar, yer yer gülüşmeler gözlendi. Müge güzelliği ile göz doldururken, tuzlu kahve olmazsa olmazdı. Tam da kazasız belasız, önceki bölümlere nazaran daha derli toplu bir bölüm izliyorum derkeeeenn evi polisler bastı. Uyuşturucu sebebiyle baskın yapan polis, şirketin bütün ortaklarıyla Muhsin’i gözaltına aldı. Ev basma sahnesine absürd mü desem, saçma mı desem bilemedim. Kalakaldım, yorum yapamadım. Polisi arayan Zafer’di, kılıfı hazırlayan da o olsa gerek. Kabak ise Muhsin’e patlayacak gibi.
Vicdan bir yerden toparlarken, bir yerden dağılıyor. Her sahneye bir nifak sokma gayreti bıktırmaya başladı. Güzel giden her anın dikkat çekme amaçlı bozulma gayreti seyirciyi yoruyor. Her dakika şaşırmak zorunda değiliz, biraz akışına bırakmak normale dönmek de güzel olur sanki.
Gelecek bölümüm ÖzetliYorum’unda görüşmek üzere, geç kalmayın.
