Geçtiğimiz bölümlerde yaşanan cinayetlerin çözümlenmesi ve bunun üstüne kurulan kurguları altın tabakta harika bir sunumla bizlere sundular, afiyetle yedik. Ama bu bölüm, şu ana kadar izlediğim en güzel bölümlerden biriydi. Artık katıksız iyilikle, katıksız kötülüğü izliyoruz. Yani hayatta gri diye bir şey yoktur. Ya beyaz vardır, ya da siyah. Yani ya dışındasın çemberin, ya da içinde. Eğer ortadaysan kaybedersin. Aslında bu çerçevede baktığımızda, karakterlerin ne kadar incelikle işlendiğini, aslında bize minnacık imgelerle ve nesnelerle neler anlatılmaya çalışıldığını görebiliyoruz. Aslında burada olay iyinin iyisi misin yok kötünün kötüsü mü? Methiyelerim bitti efendim, yeni bölüm yorumuna geçebiliriz.


Fargo'nun canı kan istemiş yani çok mu!?

Ekranda Sam Hess cinayetinin peşine düşmüş Fargo'yu görüyoruz. Ortam, tavırlar, balığın kafasına vurulmak suretiyle masaya getirilişi ve kafanın hüpletilerek yenmesi, aslında godaman amcamız konuşmasa bile mesajı direkt anlayabileceğimiz bir sahne. Yani Hess'in katilinin ipi çekildi. Her kimse, ölü bir şekilde isteniyor. Çünkü 'Öldüren, ölür'. Bir nevi Hammurabi kanunu. Diğer yandan bu cinayetlerin peşinde olan azimli iki bela daha var tabii ki. Molly ve Gus. Daha önce de söylediğim gibi bu ikisi evlenip, dünyayı, iyi çocuklar getirerek kurtarmaya çalışsınlar.

Katilimiz Lorne, Stavro'nun geçmişte haksızca elde ettiği paranın ondan çıkması gerektiğini düşünüyor. Çünkü zor durumdayken onu bin türlü sıkıntıdan kurtaran mucize, ona verdiği güçle acımasız ve gaddar biri yaptı. Bu kabul edilemez bir durum bence Lorne için. Bir kere de kötüler kazansa ne olurdu ki? Aydınlık taraftan, karanlık tarafa geçen Lester için de aynı şeyi düşünüyorum. Kim bilir belki de Lorne da eskiden aydınlık taraftaydı da, başına gelenler yüzünden bu hale geldi. Ama Lester, karanlık tarafı sevmişe benziyor. Bu adam hiç beklemediğim şeyler yapmaya devam ediyor. Kendini odasındaki diğer hastaya benzeterek kaçması çok iyiydi. Aslında yıllarca sahip olduğu zekayı kullanmaya ihtiyaç duymamış. Çünkü bulunduğu sıradan dünyada buna ihtiyaç yokmuş. Şimdi lazım oldu demek ki kullanıyor.