Anladınız. Masum değil, hiçbiri. Hele Kerem, ve Azra ve ısrarla üstü pembe tüllerle örtülmeye çalışan Şebnem (Bu konuyla ilgili yazımız gelecek günlerde; Susan Sontag diye teaser verelim şimdilik). Bu oyunların içinden hiçbir şekilde --Azra’nın tabiriyle-- ‘tertemiz’ çıkamayacakları belliydi. Azra’nın düşük duygusal zekasından mı, yoksa aşktan gerçekten gözünün kör olduğundan mı bilinmez, Şebnem’in ihtimaller dahilinde olan ölümünden sonra Kerem’le her şeyin eskisi gibi, hatta eskisinden de güzel olacağı beklentisini bir türlü anlayamamıştık zaten. Antalya’da yeni işe başlama hayalleri, her şeyi geride bırakabilme ihtimalleri, zorluklardan daha güçlü çıkma teorileri... Kerem’in arada sırada Azra’ya İnsanlığa Giriş 101 anlatırken Şebnem için dediği gibi “O bir insan!” ve onun ölümünden sonra hayatın eski günlerdeki gibi akıp gideceğini beklemek saflıktan da öte. Üstelik yün yumağına dolanmış kedi gibi, birbirlerine bu kadar dolanmış çift varken elimizde; Azra Şebnem’e kan vermiş, onun hayatını kurtarmışken, Can Azra’ya aşık olmuş, daha iyi bir insan olmaya karar vermişken, Kerem’in Şebnem’e karşı olan duyguları yavaş yavaş sevgiye dönüşmüşken, “kimse kimseye ihanet etmemiş, biz kimseyi aldatmamış”tan bir adım önceyken yani durum; hayattan bir de arsızca tabula rasa beklemek... Bölüm sonunda da hatırlatıldığı gibi bizim memlekette buna Şebnem Ferah Sil Baştan demiş ama Kerem’in Şebnem’e karşı olan duygularını Azra’ya itiraf ettikten sonra hiçbir şeyin silinip baştan yazılmayacağı dibine kadar belli oldu artık. Buğulu aynada kendi yüzüne bakarken, tam bir Akrep kadını olan Azra’nın intikam çığlıklarını duymayan kaldı mı? Usul usul Kerem’e yazdırdığı veda mektubunu, Azra bundan sonra yırtar mı, yakar mı bilemeyiz; ama başını Can’ın göğsüne dayadığında küllerini havaya savuracağından emin olabiliriz.


Azra: “Ayy, bi şarap bile içirtmedin Can, kuru kuru yiyoruz şunu”

BU BİR KLİP DEĞİLDİR (CECI N’EST PAS UNE... CLIP)
Sondan başladık, oradan devam edelim; dokuzuncu bölümde dizinin artık bir klip geçidi olmayacağını umut etmiştik, şarkılar gönderip teşekkür bile etmiştik ekibe ama heyhat yanılmışız! Giderayak yine bir klip patlatıldı; Azra’nın dünyasını daha mı iyi anladık böylece, daha mı çok hissettik acısını? Evet, cevap beklemiyoruz. Hep dedik, diyeceğiz; Müzeyyen’in bu bölümdeki patatesli omleti de, Neslihan Hanım’ın sofrasındaki kiwi tabağı da bize daha çok şey anlatır. Sırma’nın porselen fillleri gibi, Neslihan’ın dönüp dönüp karıştırdığı fotoğraflar gibi, Azra’nın kırmızı paltosu, Şebnem’in uçuşan beyaz elbiseleri gibi. (Dizide erkeklere dair hikaye dolu bir ayrıntıdan bahsetmek ne kadar zor değil mi?) Yani ne çok şeye dikkat ediyoruz bilseniz, önümüze hazır klibi dayamanın anlamı yok, alınıyoruz!


Doktor Selim: Dizideki görevim bostan korkuluğu.

MANTIK PROBLEMİ
Son sözümüz de; Kerem ve şimdilik Orhan’ı içeri tıkmayı başaran polis arkadaşı Fırat’la aralarında geçen ve kısa bir diyaloğa sığdırılan ‘adamlık kriterleri’ olsun. Bildiğiniz gibi bu kriterler, Kopenhag’da değil bu topraklarda kabul edildi. Buna göre Kerem sapına kadar adamdır; ve fakat Fırat’a göre sapına kadar adamlar ‘adi ve satılmış değillerdir’, bu durumda Kerem adam değildir. ‘Adam olanlar’ın başka meziyetleri de vardır, mesela adamlar, Azra gibi kızlarla ‘oyun oynamaz, para için karakterlerini değiştirmezler’. Ama sapı olmayan adam Kerem, durumu ondan daha çok adam olan Fırat’a anlatır; cümle başına üç ‘masum’ beş tane de ‘iyi’ sıfatı serpiştirerek Şebnem’in yakın zamanda öleceğini, ama çok masum olduğu için onun ölmeyi hak etmediğini düşünür. Daha az olan adamla, daha çok olan adam için bu sözün bittiği noktadır. Bu mantık probleminin içinden çıkan beri gelsin, bir de adamların (az-çok) kurduğu bu denklemin karşısına Azra’nın kuracağı formülü iştahla bekleyenler.